Zamach na Trumpa

Nie podano jeszcze motywów działania dwudziestoletniego Thomasa M. Crooksa, ale biorąc pod uwagę niesłychanie ostry przebieg kampanii wyborczej, nie sposób nie przyjąć, że jego działania miały podłoże polityczne. Od miesięcy media głównego nurtu i większość dziennikarzy – wyjątek stanowiła sieć telewizyjna Fox News – prowadziły bezpardonową nagonkę na byłego prezydenta. Wyborców straszono faszyzmem i dyktaturą, jeśli Trump ponownie wygra wybory. Na tę propagandę szczególnie podatni byli ludzie młodzi.

Oczywiście koniec demokracji nie wchodzi w rachubę, ale dla skrajnej lewicy, która w ostatnich latach zyskiwała coraz większe wpływy za Atlantykiem, perspektywa ponownego dojścia Trumpa do władzy jest nie do przyjęcia. Przeciętny wyborca był straszony od rana do wieczora przepowiedniami wieszczącymi niemal koniec świata. Nic więc dziwnego, że w tej atmosferze doszło do tragedii podczas wiecu wyborczego w miejscowości Butler w stanie Pensylwania. Zamachowiec chybił tylko o kilka centymetrów, a kule przeznaczone dla Trumpa zabiły jedną osobę i ciężko zraniły dwie inne.

JAK TO MOŻLIWE?

Służby wykazały się sprawnością, ale dopiero po tym, jak Crooks oddał pięć strzałów. Każdemu zatem przychodzi na myśl pytanie: jak to możliwe, że przy obecnych środkach technicznych nie zapobieżono zamachowi? Tym bardziej że obecnym tam policjantom przygodni uczestnicy wskazali czołgającego się na dachu osobnika z karabinem w ręku. Zwolennicy teorii spiskowych już od dłuższego czasu przewidywali taki rozwój sytuacji i spekulacje na temat tego, z czyjej inspiracji działał zamachowiec, nieprędko ucichną. Zapewne rzecz nigdy nie zostanie wyjaśniona, bo zamachowiec został zabity przez członków Secret Service.

Zamach potępili wszyscy amerykańscy politycy, na czele z prezydentem Joem Bidenem. Ten ostatni nawet zadzwonił do Trumpa, ale szczegółów rozmowy nie podano. Niemniej ten ładny gest niewiele zmieni. W ostatnich tygodniach obóz Bidena przedstawiał swego politycznego przeciwnika jako przestępcę. Wielokrotnie także padały stwierdzenia, że Trump musi zostać zatrzymany za wszelką cenę.

CO DALEJ Z KAMPANIĄ?

Zamach zapewne w istotny sposób zmieni dynamikę kampanii wyborczej. Zdjęcia sprowadzanego z podium Trumpa, z zakrwawioną twarzą, podniesioną w górę zaciśniętą pięścią i krzyczącego: „Walczyć, walczyć, walczyć!” – stanowią niesłychanie mocne przesłanie. Zamachowiec, który chciał wyeliminować Trumpa, walnie przyczyni się do gwałtownego wzrostu jego popularności. Obóz Trumpa przedstawiał swego przywódcę jako nieustraszonego bojownika, który walczy z elitami, a broni interesu zwykłego obywatela – i teraz ten wizerunek tylko ulegnie wzmocnieniu. Na tle Bidena, który robi wrażenie człowieka znużonego życiem, Trump jawi się jako osobnik pełen energii i woli walki.

Zamach miał miejsce w przeddzień konwencji wyborczej Partii Republikańskiej i pojawienie się na niej niedoszłej ofiary wywoła bezgraniczny entuzjazm. W oczach wielu zwolenników Trumpa fakt, że kula jedynie drasnęła jego ucho, będzie traktowany jako szczególny znak opieki Bożej. Zamach stanowił też okazję do wyrażenia solidarności z byłym prezydentem. Znani biznesmeni Elon Musk i Bill Ackman skorzystali z tej szansy i ogłosili swoje poparcie dla kandydatury Trumpa.

GŁĘBSZE ROZDARCIE

Zamachy na amerykańskich polityków nie są nową sprawą. W taki sposób zginęli prezydenci Abraham Lincoln, James Garfield, William McKinley i John Kennedy, Ronald Reagan zaś cudem uniknął tego samego losu. W ostatnich latach temperatura zmagań politycznych znacznie się wzmogła. Po zabójstwie Afroamerykanina George’a Floyda w 2020 r. przez USA przeszła fala rozruchów wywołanych przez skrajną lewicę. Rabowano i podpalano sklepy oraz małe przedsiębiorstwa, w niektórych miastach całe dzielnice zostały „wyzwolone” spod rządów lokalnych władz i poddane lewicowemu terrorowi. W zdecydowanej większości czyny te uszły bezkarnie. Winą za ów stan rzeczy obarczono policję. Ucierpiało na tym poczucie sprawiedliwości i praworządności. Wielu obywateli doszło do wniosku, że trzeba wziąć sprawy w swoje ręce. W tej atmosferze łatwo mógł się zrodzić pomysł usunięcia „drugiego Hitlera” – bo i tak określano Donalda Trumpa.

Gdyby w grę nie wchodziła prezydencka kampania wyborcza i postać Trumpa, można by mieć nadzieję, że to wydarzenie ostudzi ludzkie umysły. Ale stawka zmagań, w połączeniu z i tak niskimi notowaniami urzędującego prezydenta, przyczyni się do tego, że nie będzie końca oskarżeniom, która strona w większym stopniu ponosi winę moralną za to tragiczne wydarzenie. Bo Trump też nie oszczędzał swego przeciwnika. Z typową dla niego przesadą nieustannie powtarzał, że jest on najgorszym prezydentem w historii USA.

Zwycięstwo Trumpa, które dzięki zamachowi staje się jeszcze bardziej prawdopodobne, zapewne przyniesie dalsze pogłębienie wewnątrzamerykańskich podziałów. Trump od dawna zapowiadał zrobienie czystki w służbach, zamach zaś daje mu nową amunicję do ataku. Biorąc pod uwagę powszechnie dostrzegane niedociągnięcia w ochronie wiecu w Butler, sprawa ta stanie się pierwszoplanowa. Mike Johnson, marszałek niższej izby Kongresu, już zapowiedział przeprowadzenie wysłuchań w tej sprawie, ale jest mało prawdopodobne, żeby tylko na tym się skończyło.

Zatem najbliższe lata mogą przynieść jeszcze głębsze rozdarcie wewnętrzne w USA. Bez wątpienia Stany Zjednoczone odgrywają rolę przywódczą wśród państw Zachodu i nie ma innego kraju, który mógłby je w tym zastąpić. Stąd czeka nas okres jeszcze większych wyzwań i niepewności.