Obok Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Wcielenie jest najważniejszym wydarzeniem w historii Zbawienia. Przez nie dokonało się pełne zjednoczenie Boga i człowieka w osobie Chrystusa, nazywane unią hipostatyczną. Spełniło się w tym momencie proroctwo Izajasza, który kilka wieków przed narodzeniem Jezusa zapowiedział, że Mesjasz będzie nazwany Emanuelem, to znaczy „Bogiem z nami” (por. Iz 7, 14).
Dzięki wcieleniu Bóg stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu (por. Flp 2,7) i zamieszkał między nami (por. J 1,14). Równocześnie przez wcielenie Chrystus zjednoczył się w pewien sposób z każdym człowiekiem, stając się tym samym pośrednikiem i orędownikiem każdego człowieka u Boga Ojca.
- przypomina Sobór Watykański II.
Scenę Zwiastowania opisał w Ewangelii św. Łukasz (1,26-38). Przypominają to wydarzenie dwie bardzo popularne modlitwy: „Zdrowaś Maryjo” (zwana inaczej „Pozdrowieniem anielskim”) oraz „Anioł Pański”. Temat zwiastowania jest częstym i jednym z najstarszych motywów malarstwa chrześcijańskiego. Pierwszy znany wizerunek Maryi przyjmującej pozdrowienie Anioła pochodzi z katakumb Pryscylli i datowany jest na II wiek.
W Kościele Wschodnim uroczystość Zwiastowania obchodzono już w V w., w Kościele rzymskim natomiast dopiero od VII w. Pierwotnie bardziej podkreślano chrystologiczne znaczenie tego święta. Dopiero później, zwłaszcza w średniowieczu, nabrało ono charakteru bardziej maryjnego.
W Polsce Zwiastowanie ma też swoją ludową nazwę – Matki Bożej Wiosennej, jako że przypada tuż po przesileniu wiosennym. W ogłoszonej 25 marca 1995 r. encyklice “Evangelium vitae” Jan Paweł II napisał:
Proponuję (…) aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia (…) Trzeba, aby dzień ten był przygotowany i obchodzony przy czynnym udziale wszystkich członków Kościoła lokalnego. Jego podstawowym celem jest budzenie w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i w społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i każdej kondycji.
