Czas nawrócenia

Zduńska Wola położona jest na południowym krańcu diecezji włocławskiej, graniczącym z archidiecezją łódzką. Podobnie jak 50 lat temu od tamtejszej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, na terenie której urodził się św. Maksymilian Kolbe, rozpoczęła się w sobotę 22 kwietnia peregrynacja wizerunku Matki Bożej. Warto wspomnieć, że Częstochowa wraz z Jasną Górą w ciągu dziewięciu wieków historii diecezji włocławskiej znajdowała się w pewnym okresie w jej granicach.

NAWIEDZENIE 232 PARAFII

Na uroczystość inauguracyjną przybyło kilkudziesięciu biskupów, którzy pod przewodnictwem bp. Krzysztofa Wętkowskiego koncelebrowali Eucharystię w sanktuarium Świętego Maksymiliana. W homilii biskup włocławski nawiązał do fragmentów Ewangelii odczytanych w obrzędzie powitania jasnogórskiego wizerunku Maryi i mszalnej liturgii słowa. – Odczytana przed chwilą Ewangelia zwiastowania i nieco wcześniej Ewangelia nawiedzenia pozwalają nam zrozumieć, co to znaczy, że Maryja z pośpiechem poszła do Elżbiety. Maryja pragnie bowiem zobaczyć znak: „krewna twoja Elżbieta poczęła w swej starości syna”. To jest ten znak, który potwierdzi Jej osobistą tajemnicę. Dlatego idzie z pośpiechem. Anioł Gabriel zwiastował Jej sekret niezwykle trudny do podzielenia się z kimkolwiek. Odnosimy wrażenie, że Maryja nie wyjawiła go nikomu. Stąd Jej potrzeba sprawdzenia i potwierdzenia danych Jej znaków, upewnienia się co do autentyczności woli Bożej. Maryja kieruje się także pragnieniem służby i pomocy starszej krewnej. W zwiastowaniu rozważamy tajemnicę przeżywaną przez samą Maryję. W nawiedzeniu zaś rozważamy inną kobietę, która rozpoznaje ową tajemnicę i wysławia ją. Tą kobietą jest Elżbieta – pierwsza spośród ludzi i wszystkich pokoleń, które błogosławić będą Maryję. Najpiękniejsza część tego Łukaszowego opowiadania zawiera się w tym, co działo się w sercu Maryi aż do chwili nawiedzenia Elżbiety. Jest to niewysłowiony, ale po ludzku trudny i ciążący sekret. I oto nagle Maryja czuję się zrozumiana i wybucha wielką radością. Magnificat jest punktem kulminacyjnym, który pozwala objawić się temu wszystkiemu, co Maryja przechowywała w swoim sercu – tłumaczył włocławski ordynariusz.

Wskazując na aktualność odczytanych fragmentów Biblii, odniósł się do osobistych doświadczeń każdego człowieka. – Także i nam zdarza się nosić ciężary przytłaczające, którymi nie możemy podzielić się z innymi, problemy, cierpienia – także takie, które inni nam powierzyli lub pozwolili nam dostrzec. Pomyślmy o tylu codziennych problemach, które najpierw wydają się przytłaczające, a później, kiedy znajdą właściwe ujście, okazują się źródłem prawdy. Chodzi więc o nadanie sensu codziennym prozaicznym wydarzeniom, powtarzającym się, niekiedy trudnym, dokuczliwym lub wyczerpującym. Rozjaśniając przez wiarę najciemniejsze zakamarki codzienności, odkrywamy, że jednak we wszystkim jest sens. Dlatego i my potrzebujemy matczynego nawiedzenia Maryi, potrzebujemy Jej wstawiennictwa i opieki. Nade wszystko potrzebujemy Jej wrażliwego serca, które wysłucha naszych zbolałych serc i nauczy nas prawdziwie kochać – mówił.

Nawiązując do nawiedzenia przez Matkę Bożą w ciągu niespełna roku wszystkich 232 parafii diecezji włocławskiej, biskup Wętkowski wskazał, co należy do istoty tego wydarzenia. – Oprócz przeżyć we wspólnotach parafialnych zadbajmy o czas na osobiste spotkanie z Maryją, aby z Jej oczu wyczytać bliskość i zrozumienie. Prawdziwe nabożeństwo do Maryi nigdy nie przesłania ani nie umniejsza wiary i miłości do Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela i Jedynego Pośrednika między Bogiem a ludźmi. Przeciwnie, zawierzenie Matce jest szczególnie pewną drogą, wypróbowaną przez tak wielu świętych, prowadzącą do wierniejszego naśladowania Pana – zaznaczył.

Bp Wętkowski odniósł się do dziejów diecezji. – Matka Boża przychodzi, aby razem z nami przeżywać jubileusz 900-lecia Kościoła włocławskiego. Dziewięć wieków istnienia to prawie cała historia chrześcijaństwa w Polsce. W tym czasie granice naszej diecezji sięgały Gdańska, a w kolejnych latach Częstochowy z Jasną Górą – przypomniał.

– Diecezja włocławska dała Kościołowi powszechnemu wielu świętych i błogosławionych znanych na całym świecie. Nasza prastara diecezja nazywana jest diecezją męczenników. W czasie II wojny światowej straciła ponad połowę duchowieństwa – mówił. Wśród nich ordynariusz wskazał bp. Michała Kozala, nazwanego przez św. Jana Pawła II mistrzem męczenników, oraz beatyfikowanych wraz z nim w gronie 108 męczenników II wojny światowej siedmiu kapłanów i dwóch alumnów włocławskiego seminarium. Warto dodać, że Wyższe Seminarium Duchowne we Włocławku jest jednym z najstarszych w Europie. Zostało założone przez bp. Stanisława Karnkowskiego w 1569 r., tuż po soborze trydenckim.

PRZEBUDZENIE DUCHOWE

– Czas jubileuszu to zaproszenie do odkrycia Kościoła jako wspólnoty wierzących. Domu, do którego zaproszeni są wszyscy, którzy pielgrzymują do Boga. Jest to okazja, by obudzić świadomość, że nie tylko jest się w Kościele, ale też że się jest Kościołem. Dopiero poczucie podmiotowości sprawia, że przychodzi odpowiedzialność. Czas nawiedzenia i czas jubileuszu to czas nawrócenia. Termin „nawrócić się” oznacza zmienić myślenie, podać w wątpliwość swój własny i powszechnie przyjęty sposób życia. Dać wejść Bogu w kryteria własnego życia – tak biskup włocławski określił cel przeżywanego przez diecezjan jubileuszu.

Bp Wętkowski diagnozował też współczesne trudności w przeżywaniu wiary w Kościele. – Przyczyn kryzysu obecnego stanu Kościoła wielu szuka w aferach obyczajowych i problemach sprawowania władzy. Jednak rzeczywiste okoliczności tego kryzysu wskazują na przyczyny znacznie głębsze, a mianowicie, że staramy się za wszelką cenę dostosować Kościół do zasad tego świata. Doszło do zachwiania hierarchii wyznaczającej porządek między tym, co boskie, i tym, co ludzkie – stwierdził.

Biskup włocławski wskazał jubileuszową nadzieję na ukazanie prawdziwego obrazu Kościoła. – W ciszy, prawie bez rozgłosu, również dzisiaj żyją wśród nas ludzie prostej wiary, którzy także w tym czasie zamętu realizują prawdziwą misję Kościoła, którą jest adoracja Boga i cierpliwa codzienność przeżywana zgodnie ze słowem Bożym. Tacy jednak nie pasują do narzuconego obrazu i dlatego ich nie widać, ani też sami nie chcą być bohaterami mediów. Ten prawdziwy Kościół nie jest wprawdzie niewidzialny, ale jest ukryty, głęboko schowany. Dobrze by było, aby to właśnie ten Kościół przebudził się, pokazał i przemówił – wyraził ufność.

Biskup ukazał też drogę przez diecezję włocławską, którą Maryja przebędzie w czasie nawiedzenia. – Matko Boża, Królowo Polski, Pani Jasnogórska! Na szlak pielgrzymkowy wyruszasz ze Zduńskiej Woli, z kościoła chrztu świętego Twojego wielkiego czciciela – św. Maksymiliana Kolbe. Pójdziesz przez Świnice Warckie – miejsce chrztu św. Faustyny Kowalskiej, Apostołki Bożego Miłosierdzia. Pójdziesz przez ziemię sieradzką, wielkopolską, ziemię dobrzyńską i w końcu na Kujawy. Przez tamę na Wiśle, miejsce śmierci bł. Jerzego Popiełuszki, do katedry włocławskiej – miejsca święceń biskupich bł. Michała Kozala i sługi Bożego bp. Wojciecha Owczarka, który udzielił w tej katedrze święceń kapłańskich bł. Stefanowi Wyszyńskiemu, związanemu z Kościołem włocławskim przez niemal 30 lat swojego życia.

Na zakończenie homilii przypomniał słowa Prymasa Tysiąclecia wypowiedziane w tym miejscu 15 grudnia 1974 r. podczas uroczystości rozpoczęcia pierwszego nawiedzenia diecezji: „Na przybycie najlepszej Matki do każdej diecezji i parafii poruszają się serca ludzkie tak, jak przy nawiedzeniu domu Elżbiety przez Maryję poruszyło się dzieciątko pod sercem matki. Maryja odsłoniła wtedy swoje myśli i uczucia. Ujawniła tajemnicę powierzoną Jej przez anioła w dniu zwiastowania w Nazarecie”.

Po zakończonej Mszy świętej nastąpiło otwarcie plenerowej wystawy poświęconej historii diecezji oraz pierwszemu jej nawiedzeniu przez Matkę Bożą w znaku ikony jasnogórskiej w latach 1974–1976.

Tego dnia Poczta Polska rozpoczęła emisję znaczka pocztowego wydanego z okazji jubileuszu diecezji włocławskiej. Jego powtarzalny nakład to 10 mln sztuk. Uroczyste obchody jubileuszu 900-lecia połączone z peregrynacją potrwają do 19 marca 2024 r., do uroczystości św. Józefa, patrona diecezji.