De profundis

W głębi cierpienia, w KL Auschwitz, Etty Hillesum znalazła Boga. Nie zadawała pytań, odkrywała Jego piękno i miłość. Była holenderską Żydówką, urodziła się 15 stycznia 1914 roku w Middelburgu w Holandii. Podkreślała, że kocha Holandię, sztukę, literaturę i kulturę europejską. „Michał Anioł i Leonardo. Także oni zaludniają moje życie: Dostojewski, Rilke, święty Augustyn i ewangeliści. Obracam się w wyśmienitym towarzystwie. Każda z wymienionych osób na swój sposób ma mi do przekazania coś prawdziwego i to z bliska” – pisała w swoim dzienniku.

Gdy była studentką, wiodła życie burzliwe, sama określała je mianem chaotycznego. Miała kontakty ze środowiskiem socjalistycznym i wolnomyślicielskim Amsterdamu. W jej życiu zaczęło coś się zmieniać, gdy zupełnie niespodziewanie weszła na duchową drogę, co odnotowała 9 marca 1941 roku. Swoje doświadczenie opisała 31 grudnia: „Prawie wpół do dziewiątej wieczorem. Ostatni dzień roku, który okazał się w moim życiu najbardziej szczodry, udany i najszczęśliwszy w porównaniu z wszystkimi minionymi. Gdybym miała jednym słowem wyjaśnić, dlaczego właśnie ten rok [...], to słowo musiałoby brzmieć: ogromna świadomość, a co za tym idzie – dysponowanie głębokimi siłami, które we mnie drzemią. […] Gromadzę duchowe bogactwo w ciągłym przeświadczeniu, że nie robię tego tylko dla siebie. Chciałabym zostać takim małym dziejopisem, który opowie o losie i fragmencie historii, jakiej nikt wcześniej nie słyszał”.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym (nr 5/2015) Artykuł w całości ukaże się na stronie po 10 lutego 2015 r.

Ewelina Steczkowska
Idziemy nr 5 (488), 1 lutego 2015 r.