Komentarze do czytań - Poniedziałek, I Tydzień zwykły - wspomnienie św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Paweł Klefas

Pierwsze czytanie: Hbr 1,1-6

Autor Listu do Hebrajczyków w początkowych wersach swego dzieła streszcza kolosalne zagadnienia teologiczne. Pisze o Bóstwie Jezusa Chrystusa, iż jest On odblaskiem chwały i odbiciem istoty Boga Ojca oraz że przez Niego świat został stworzony i jest podtrzymywany. Pan Jezus dokonał też oczyszczenia z grzechów i zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. Jest to niesamowity skrót Ewangelii! Ten tekst pokazuje też wyższość Nowego Testamentu nad Starym. Dawniej Bóg przemawiał przez proroków, a teraz przemówił do nas przez Syna. Jezus Chrystus jest zatem ostatecznym Słowem Ojca. Nie będzie nowego Objawienia. Pięknie to wyraził św. Jan od Krzyża, w swym dziele Droga na Górę Karmel:  Dał On (Bóg) bowiem swego Syna, który jest jedynym Jego Słowem – bo nie posiada innego – i przez to jedno Słowo powiedział nam wszystko naraz. I nie ma już nic więcej do powiedzenia (…) Jeśli więc dzisiaj ktoś chciałby jeszcze pytać Boga albo pragnąć od Niego jakichś widzeń czy objawień, nie tylko postępowałby nieroztropnie, lecz również obrażałby Boga, nie mając oczu utkwionych w Chrystusa całkowicie, bez pragnienia jakichś innych nowości. Objawienia prywatne mogą być pomocne, ale fundamentem i drogowskazem naszej wiary i moralności jest zawsze Pismo Święte w interpretacji Kościoła Świętego.

Psalm responsoryjny: Ps 97, 1-2. 6-7. 9 i 12

Psalm 97 to bardzo radosny utwór. Czuć w nim entuzjazm. Z czego on wynika? Z Bożego Panowania nad światem. W jaki sposób Bóg króluje? Psalmista odpowiada: prawo i sprawiedliwość podstawą Jego Tronu. W obecnym czasie Najwyższy kieruje przez prawo moralne zapisane w sumieniach ludzi i na kartach Pisma Świętego. Sprawiedliwość Boża przejawia się w przebaczaniu grzechów, dzięki Odkupieniu dokonanym przez Pana Jezusa dla wszystkich, którzy wierzą w Chrystusa. Nie jest to zatem sprawiedliwość formalna, bezduszna ale miłosierna. Ojcowie Kościoła pięknie interpretowali obrazy tego psalmu. Orygenes, wielki pisarz chrześcijański z III wieku, wyspy interpretował jako symbol dusz ludzkich, zagrażanych pokusami niczym falami morskimi lub symbol Kościołów na całej ziemi, otoczonymi poganami. Do tych wysp kierowana jest Dobra Nowina: Pan króluje!!! Ten sam Orygenes w obrazie obłoku i ciemności wokół Boga, widział głosicieli Ewangelii (oni są obłokami) oraz Boże Tajemnice, które stają się dostępne dla postępujących w rozwoju duchowym (wyjaśnienie ciemności). Święty Augustyn (IV wiek), zwrócił uwagę, że Pan Jezus jest wywyższony ponad bożki, które są martwe, ponad demony, które pokonał oraz ponad bóstwa, czyli aniołów, gdyż oni Mu służą. To jest powód, by radować się w Panu.

Ewangelia: Mk 1,14-20

Ewangelista Marek streszcza Ewangelię Pana Jezusa dwoma zdaniami: Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże, Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Niemal każde słowo niesie w sobie ciężar teologiczny. Czas, to nie linearny chronos, ale kairos, czyli moment wyznaczony przez Boga na dokonanie dzieła zbawienia. To już nastąpiło i trwa. Każdy dzień naszego życia jest zatem kairosem, w którym Bóg chce nas zbawić. Czym jest Królestwo Boże? Może Ono oznaczać Boże Panowanie, na co również wskazuje greckie basileia. Pan Jezus w Ewangelii wg św. Łukasza mówił, że: Królestwo Boże pośród was jest, co wskazywałoby, że On jest tym Królestwem. Kto wierzy w Niego, wchodzi do Królestwa i w Nim przebywa. Jak wyjaśnić nawrócenie? Oryginalny język grecki i tu przychodzi nam z pomocą. Metanoia znaczy najpierw zmianę myślenia, wyjście poza swoje dotychczasowe myślenie. Z tego wypływają dobre uczynki, skrucha i pokuta. Wiara w Ewangelię, biorąc pod uwagę wcześniejsze rozważania, znaczy uwierzenie w Jezusa Chrystusa i we wszystko co głosił i co Kościół podaje do wierzenia. Taka wiara rodzi zaufanie i żywą relację w Chrystusem. Dwa zdania, a tyle treści, które możemy rozważać i kontemplować w modlitwie.