Polak w Berlinie

Później, na jesiennym Warszawskim Festiwalu Filmowym, otrzymał wyróżnienie jury ekumenicznego. Utwór ten był jednym z niewielu filmów na festiwalu w Gdyni, które wzbudziły mój szacunek – z powodu ciekawej formy i ważnego przesłania.

Akcja rozgrywa się w Berlinie, gdzie mieszka młody polski prawnik Michał. Pracując w wielkiej firmie jako Michael, stara się za wszelką cenę wtopić w niemieckie otoczenie. W pewnym sensie naśladuje zachowanie niemieckich współpracowników, głównie swojego szefa. Specjalizuje się, o ironio, w pomocy prawnej dla imigrantów, co jest dzisiaj w Niemczech na czasie.

Egzystencję Michaela zakłóca poznanie pracującej w barze polskiej dziewczyny Aliny, jednak prawdziwy przełom stanowi nagłe pojawienie się ojca. Stanisław jest lekkoduchem, którego syn właściwie nie znał. Od tego momentu powolna akcja czarno-białego filmu nabiera dramatyzmu i wigoru. Kilkudniowe przebywanie z ojcem, konfrontacja postaw, wspólny obiad z niemieckim szefem, a także długie rozmowy po polsku uświadamiają młodemu mężczyźnie, że jego starania o bycie wzorowym Niemcem były zabiegiem fikcyjnym. Nie można bowiem tak łatwo oderwać się od swoich korzeni. Michał nagle zdaje sobie sprawę, że sztucznie egzystuje między swoim szefem Franzem i licznymi Afrykanami, którym stara się pomagać jako prawnik.

Urszula Antoniak nie ukazuje dramatu bohatera od strony powierzchownie patriotycznej. Z sukcesem stara się pogłębić problemy asymilacji wykształconych Polaków mieszkających w Niemczech. Zapewne przenosi też do „Pomiędzy słowami” swoje doświadczenia polskiej artystki mieszkającej za granicą. Zadajmy więc pytanie: czy odnosząca sukcesy na międzynarodowych festiwalach Urszula Antoniak bywa tam traktowana jako w pełni europejska autorka filmowa?

„Pomiędzy słowami”, Polska/Holandia/Niemcy, 2017. Scenariusz i reżyseria: Urszula Antoniak. Wykonawcy: Jakub Gierszał, Andrzej Chyra, Christian Lober, Justyna Wasilewska i inni. Dystrybucja: Best Film