Spotkanie modlitewne przedstawicieli religii świata odbędzie się w Rzymie

W ubiegłym roku, z powodu pandemii, zazwyczaj trzydniowe spotkanie modlitewne ograniczono do jednego popołudnia na Kapitolu w Rzymie. Udział wzięli: papież Franciszek, prawosławny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej, przedstawiciele innych wyznań chrześcijańskich, religii żydowskiej, muzułmańskiej i innych.

W tym roku, jeśli sytuacja sanitarna na to pozwoli, spotkanie potrwa dwa dni – 6-7 października, obejmując debaty okrągłego stołu i modlitwę o pokój, odbywającą się w centrum Rzymu.

Temat spotkania brzmi: „Fratelli tutti, terra futura” (Wszyscy są braćmi – ziemia przyszłości).

Takie są dwa wielkie tematy po pandemii: powszechne braterstwo i ochrona środowiska

– tłumaczy Impagliazzo.

W modlitwie wezmą udział: papież Franciszek i patriarcha Bartłomiej. Zaproszony jest również wielki imam sunnickiego uniwersytetu Al-Azhar w Kairze Ahmed el-Tayeb, który w 2019 roku podpisał razem z papieżem w Abu Zabi wspólną deklarację o braterstwie między ludźmi. Spodziewana jest też obecność kanclerz Niemiec Angeli Merkel.

Spotkania modlitewne w intencji pokoju Wspólnota św. Idziego organizuje „w duchu Asyżu” od 1987 r. w różnych miastach, głównie Europy. Dwukrotnie odbyły się one w Polsce: w Warszawie (1989) i Krakowie (2009).

***

Spotkania modlitewne w Asyżu (Tygodnik Idziemy)

Początki

Pierwsze, historyczne spotkanie w mieście św. Franciszka zapowiedział św. Jan Paweł II w obszernym przemówieniu, które wygłosił w czasie tradycyjnego nabożeństwa ekumenicznego na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan 25 stycznia 1986 r. w rzymskiej bazylice św. Pawła za Murami. To samo miejsce wybrał 27 lat wcześniej – 25 stycznia 1959 r. – bł. Jan XXIII, aby ogłosić zwołanie innego wielkiego wydarzenia kościelnego, jakim był Sobór Watykański II, czym zaskoczył nie tylko Kościół, ale cały świat.

Papież Polak również zdumiał międzynarodową opinię publiczną, bowiem chodziło o wydarzenie nie mające odpowiedników w dotychczasowych dziejach Kościoła katolickiego, a nawet całego chrześcijaństwa.

W końcowej części swej wypowiedzi Jan Paweł II nawiązał do ogłoszonego wcześniej przez ONZ roku 1986 Międzynarodowym Rokiem Pokoju i zaznaczył, że „żaden chrześcijanin ani żaden człowiek wierzący w Boga, Stworzyciela świata i Pana historii, nie może pozostawać obojętny wobec problemu, który tak ściśle dotyczy ludzkości dziś i w przyszłości”. Wezwał wszystkich do mobilizacji, aby wnieść swój wkład w dzieło pokoju, zwrócił uwagę, że o ile „o rozpoczęciu wojny może zdecydować niewiele osób, [to] pokój wymaga solidarnego zaangażowania wszystkich”.

W tym kontekście Ojciec Święty „usilnie zaapelował” do wszystkich chrześcijan i ludzi dobrej woli, aby w dopiero co rozpoczętym roku [1986] „łączyli się w nieustannej i żarliwej modlitwie (...) o wielki dar pokoju” oraz wezwał ich do jeszcze większego zaangażowania się w tę sprawę. Na koniec zaś oświadczył, że jest „w trakcie konsultacji z przywódcami nie tylko Kościołów i wspólnot chrześcijańskich, ale także innych religii świata w sprawie wspólnych przygotowań do spotkania na modlitwie o pokój w Asyżu – miejscu, które osoba św. Franciszka serafickiego przemieniła w ośrodek powszechnego braterstwa”. Zakończył swą wypowiedź życzeniem, aby „Pan zechciał wysłuchać wszystkich próśb i sprawić, aby rok, który niedawno się rozpoczął, mógł przynieść istotny postęp w dziedzinie porozumienia ekumenicznego i powiększyć pragnienie pokoju”.

Niebawem papież podał dokładną datę przyszłego spotkania – 27 października tegoż roku. Był to poniedziałek, a wybór tego akurat dnia tygodnia też miał istotne znaczenie, chodziło bowiem o to, aby nie były to dni świąteczne wyznawców różnych religii – piątek dla muzułmanów, sobota – dla wyznawców judaizmu, ani niedziela – w wypadku chrześcijan.

Zaskoczenie – pierwsze reakcje

Przemówienie papieskie wywołało wielkie zaskoczenie w różnych środowiskach religijnych i świeckich na całym świecie, przy czym zdecydowanie przeważały reakcje pozytywne, niekiedy nawet entuzjastyczne. Zwracano uwagę, że papież-Polak po raz kolejny wystąpił z niezwykłą inicjatywą, która ma szansę zapisać się trwale w dziejach Kościoła, chrześcijaństwa i świata. Obok ludzi różnych wyznań i religii decyzję tę komentowali także, i to na ogół pozytywnie, liczni politycy. Ale bodaj najciekawsze były komentarze i zapowiedzi przywódców różnych ugrupowań zbrojnych, iż na czas spotkania w Asyżu wstrzymają działania wojskowe. I rzeczywiście – uprzedzając nieco wydarzenia – wspomnijmy, że w co najmniej kilku zapalnych punktach planety na kilka godzin ustały działania zbrojne.

Przygotowania

Wkrótce po ogłoszeniu decyzji papieskiej rozpoczęły się intensywne przygotowania, które ze strony watykańskiej koordynowały przede wszystkim Sekretariat Stanu oraz ówczesne urzędy kurialne, Sekretariaty: ds. Jedności Chrześcijan – od strony ekumenicznej i dla Niechrześcijan – odpowiedzialny za kontakty międzyreligijne. W przygotowania włączyły się także, co oczywiste, władze kościelne i świeckie Asyżu, rodzina franciszkańska i szereg innych instytucji kościelnych i państwowych. Trzeba było opracować zarówno merytoryczny program przyszłego spotkania, jak i sprawy techniczno-organizacyjne, związane np. z transportem i rozmieszczeniem jego uczestników.

Trzeba zaznaczyć, że był to pierwszy tego rodzaju „zlot” ludzi różnych wyznań i religii – w jednym miejscu i w tym samym dniu. Ojciec Święty, zapowiadając swe spotkanie, wyraźnie zaznaczył, że nie chodzi o jednoczesną modlitwę, aby uniknąć zarzutów o uprawianie synkretyzmu religijnego. Wyznawcy różnych wiar mieli się modlić w tym samym miejscu, ale nie jednocześnie, lecz po kolei, według określonego porządku, zgodnie ze specyfiką swego wyznania czy wierzenia.