Obecnie s. Alicia mieszka i pracuje jako nauczycielka religii na biednych przedmieściach Chicago. „Eucharystia jest w sercu mojej klasy, jest sercem doświadczenia religijnego moich dzieci”.
Doświadczenie, które świadczy o tym, że zapraszanie dzieci na spotkanie z Panem prowadzi je do wiary i docenienia obecności Jezusa w sakramencie. „Poprosiłam jedno z moich dzieci, które ma pewne trudności z wyrażaniem siebie, aby narysowało mi obrazek Jezusa dwa miesiące po lekcji o Eucharystii. Narysował okrąg z krzyżem w środku. Zapytałam go, co narysował, a on odpowiedział mi naturalnie i z uśmiechem: „Boga!”.
Misja eucharystyczna s. Alicii rozwija się obecnie na skalę krajową dzięki inicjatywie biskupów amerykańskich, która włącza księży, przepowiadających na temat Eucharystii, przygotowując do Narodowego Ożywienia Eucharystycznego, które rozpocznie się 19 czerwca, w święto Bożego Ciała, a zakończy Krajowym Kongresem Eucharystycznym w następnym roku.
Zakonnica od lata ubiegłego roku pracuje w komitecie wykonawczym tego projektu „wraz z wieloma innymi wspaniałymi katolickimi liderami świeckimi”, a jej szczególnym zadaniem jest szkolenie księży powołanych do pełnienia funkcji „krajowych głosicieli Eucharystii”.
„To było niesamowite – kontynuuje s. Alicia - widzieć, jak księża entuzjastycznie przyjęli tę nową misję i jak pomogła ona odnowić ich powołanie kapłańskie, które cieszy się specyfiką przyprowadzania ludzi do Eucharystii, a Eucharystii do ludzi. Ale było to również bardzo pożyteczne dla mnie jako zbudowanie mojego poczucia bycia zakonnicą, co pozwoliło mi lepiej zrozumieć moją specyficzną rolę w Kościele, poprzez coś tak istotnego jak Eucharystia”.
S. Alicia opisuje swoje powołanie jako ściśle związane z chrztem i Eucharystią oraz z nierozerwalnym związkiem między tymi dwoma sakramentami. „Nie wyobrażam sobie innego życia niż towarzyszenie mężczyznom i kobietom w najtrudniejszych okolicznościach ich życia, wzbudzając w nich tchnienie nadziei, również w najbardziej niesprzyjających sytuacjach.
Nawet w tym miejscu, w którym teraz mieszkam, gdzie strzały z broni palnej są na porządku dziennym. Ale nigdy się nie boję, ponieważ wiem, że zostałam tu powołana przez Pana i że Jezus pozostaje ze mną ściśle zjednoczony i jest moją siłą”.
Co? Gdzie? Kiedy?
