Komentarze do czytań - 30 września 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: s. Elżbieta Zakrzewska CSC

   Pierwsze czytanie: Za 8,1-8
Dziś Kościół proponuje nam tekst z Księgi Zachariasza, kolejnego z Proroków Mniejszych Starego Testamentu. Fragment ten mówi nam o obietnicy przyszłego wybawienia. Bóg obiecuje błogosławieństwo dla wszystkich. Zapowiada swoją obecność wśród ludu, który powróci z niewoli babilońskiej i to On, to właśnie Bóg będzie ich wybawcą. Mimo, że Izrael był niewierny, Pan go nie opuszcza. W tekście dostrzegamy wielką miłość, jaką Bóg darzy swój lud. Widzimy obraz szczęśliwej Jerozolimy, gdzie starcy będą odpoczywać po trudach życia, a młodzi będą śmiechem i zabawą wypełniać ulice miasta. Taki obraz przywodzi na myśl pokój i szczęście, które są obietnicą Pana. Bóg pragnie wybawić Izraelitów z niewoli babilońskiej, chce również wybawić człowieka z niewoli grzechu, czy też z takiego sposobu życia, które pozbawione jest prawdziwego sensu.
I tak jak część Izraelitów niechętnie opuszczała Babilon, gdyż żal im było porzucać to, czego się dorobili, tak również nam ciężko jest zostawić to, co oddala nas od Boga, co wciąż nie pozwala nam w pełni z Nim być. Mamy pragnienie, aby być blisko Niego, ale tak trudno o zaufanie z naszej strony, gdyż to, co posiadamy, kim jesteśmy, jaką opinię o nas mają inni, powstrzymuje nas, aby to wszystko zostawić i pójść za Panem.

Psalm responsoryjny: Ps 102,16-17.18-19.20-21.22-23
Psalm 102 jest jednym z psalmów pokutnych, którego treść koncentruje się na prośbie o wybawienie. Lud poniósł zasłużoną karę za swoje postępowanie, ale Bóg go nie opuszcza. Psalmista wychwala Pana i wymienia wszystko to, co Bóg uczyni dla swoich dzieci. Przyjdzie z pomocą tym, którzy doznają krzywdy. Pan spojrzał z nieba na ziemię…(Ps 102,20n) - Bóg interesuje się swoim ludem i jego los nie jest mu obojętny. Izrael doświadczy potęgi Pana i inne narody to zobaczą. Co więcej, zgromadzą się narody i królestwa, aby służyć Panu (Ps 102,23). Psalmista ukazuje Boga pełnego majestatu, przed którym wszyscy będą czuli respekt. Bóg jednak nie odrzuci proszących Go. Zostaną wysłuchani.
 
Ewangelia: Łk 9,46-50
Na temat pokory napisano wiele książek i artykułów. Na pytanie, czym jest pokora, każdy z nas odpowie bez problemu. Jednak często nasze uznanie zyskuje postawa człowieka, który przebiegłością osiąga zamierzony cel. Taki człowiek zdobywa poklask i dość często wielu naśladowców. Nie przemawiają do nas słowa Jezusa: Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki (Łk 9,48). Liczy się raczej to, co zobaczą i co powiedzą inni, niż to, co widzi Pan Bóg. Prostolinijność, szczerość, prawdomówność i uczciwość nie należą dziś do szczególnie pożądanych i niełatwo przychodzi nam kształtować je w swoim życiu. Sami uczniowie nie bardzo wiedzieli, jak sobie z tym poradzić. A co robi Jezus? Stawia przed nimi dziecko, które w starożytnym świecie nie odgrywało żadnej znaczącej roli społecznej i w ten sposób daje uczniom odpowiedź, który z nich jest największy.