– Arcybiskup Gądecki wyraża obawy, które przychodzą do głowy każdemu myślącemu katolikowi, gdy z uwagą analizuje spory i postępowanie na frankfurckiej Drodze Synodalnej Konferencji Biskupów Niemieckich i Centralnego Komitetu Katolików Niemieckich (ZdK) – napisał w swoim komentarzu na łamach portalu www.kath.net kardynał Gerhard Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary.
Publikujemy treść komentarza:
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, abp Stanisław Gądecki, napisał list o znaczeniu ogólnokościelnym do przewodniczącego Konferencji Episkopatu Niemiec, mając na uwadze 1000-letnią wspólnotę wiary i historię katolików w Niemczech i w Polsce. Wyraził w nim obawy i niepokoje, które przychodzą na myśl każdemu chrześcijaninowi, który czuje się i myśli po katolicku (sentire cum ecclesia), gdy z uwagą analizuje spory i procesy na frankfurckiej Drodze Synodalnej Konferencji Biskupów Niemieckich i Centralnego Komitetu Katolików Niemieckich (ZdK).
Pozostaje nadzieja, wbrew wszelkiej nadziei, że jej działacze i propagandyści, przynajmniej tym razem odpowiedzą rzeczowymi argumentami, a nie personalnymi atakami, a to z szacunku wobec Polaków, którzy bardziej niż jakikolwiek inny europejski sąsiad ucierpieli z powodu niemieckiej arogancji.
Na stałych spotkaniach towarzyszy „Drogi” należy odróżnić kontrowersje wokół dobrze znanych indywidualnych postulatów od zapomnianej fundamentalnej hermeneutyki teologii katolickiej, tj. podstawowego podejścia do rozumienia objawienia Boga w Jezusie Chrystusie w "posłuszeństwie wiary". Albowiem przez nie "człowiek z wolnej woli cały powierza się Bogu, okazując pełną uległość rozumu i woli wobec Boga objawiającego i dobrowolnie uznając objawienie przez Niego dane" (Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym, Dei verbum 5).
Odnosząc się do nauczania i praktyki Kościoła opartej na Objawieniu Bożym, arcybiskup poznański potwierdza sprzeczność z wiarą „błogosławieństwa”, jako zwodniczej aprobaty pozamałżeńskiego pożądania seksualnego (Mt 5, 28) i działania (Mk 10, 11 i nast.), negowanie dwóch płci człowieka jako mężczyzny i kobiety, żądanie sakramentu święceń dla kobiet oraz ignorowanie wewnętrznej zgodności między sakramentalnym kapłaństwem a życiem w celibacie (Sobór Watykański II, dekret o posłudze i życiu kapłanów “Presbyterorum ordinis”, 16).
Co? Gdzie? Kiedy?
