ROLA WDZIĘCZNOŚCI
Pierwszy raz miałam możliwość porozmawiania z tak wieloma osobami z Fundacji. Zawsze biła od nich życzliwość i ogromna wdzięczność. To, co usłyszałam, bardzo mnie podbudowało i pozwoliło uwierzyć, że takie wielkie inicjatywy rzeczywiście mają wielowymiarowy sens. Okazało się, że pomoc finansowa nie jest jedyną i najważniejszą sprawą dla stypendystów. Oczywiście mogą studiować, chodzić na zajęcia dodatkowe czy jeszcze inaczej inwestować w swój rozwój właśnie dzięki stypendium. Jednak wielokrotnie podkreślali, że to tylko jeden z aspektów wsparcia przez Fundację. Są wdzięczni za niezastąpione relacje, jakie nawiązali dzięki obozom czy spotkaniom formacyjnym. Wiele razy usłyszałam, że nigdzie indziej nie znaleźli ludzi, z którymi mogliby się tak dobrze dogadać. To było naprawdę wspaniałe: patrzeć, jak w miarę mijania dni obozu osoby nieśmiałe i zamknięte otwierały się i odnajdowały w grupie. Z czasem coraz śmielej wypowiadały się do kamery i podrzucały nowe pomysły. Dzięki temu poznałam niejedną historię.
Asia pochodzi z małej miejscowości na Mazurach, w której nie miała możliwości nauki w dobrym liceum. Dzięki stypendium mogła opłacić akademik i życie w większym mieście, w którym poszła do klasy językowej, mogła zapisać się na kurs hiszpańskiego, a po południu rozwijać swój talent aktorski na zajęciach w teatrze. Dziś jako wolontariuszka pomaga młodszym w odrabianiu lekcji z przedmiotów, które stanowią dla nich trudność.
Dla Krzyśka stypendium oznaczało możliwość kupienia pierwszego sprzętu do nagrywania, nowego komputera i opłacenia programów do montażu. W końcu mógł realizować różne projekty filmowe i wysyłać swoje prace na konkursy, w których jego talent niejednokrotnie został zauważony i wyróżniony. To właśnie dzięki temu, kiedy trzeba było stworzyć filmy na potrzeby Fundacji, już to potrafił. Ja sama bardzo dużo mogłam się od niego nauczyć o sztuce filmowej, mimo że studia jeszcze przed nim.
– Fundacja to dla mnie też szkoła wartości, szczególnie tych wypływających z nauczania św. Jana Pawła II, który wielokrotnie podkreślał rolę wdzięczności w ludzkim życiu. Jestem pewien, że nie byłbym takim człowiekiem, jakim jestem, gdybym kilka lat temu nie został stypendystą Fundacji – mówi Dominik, student dyrygentury we Wrocławiu.
WYMAGAĆ OD SIEBIE
W ciągu roku akademickiego studiujący uczestnicy programu stypendialnego zrzeszają się we wspólnotach, w których dbają o rozwój duchowy przez spotkania formacyjne, Msze Święte, rekolekcje i aktywny udział w życiu Kościoła. Organizują wiele akcji, m.in. z okazji rocznicy wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową czy przejścia papieża Polaka do domu Ojca – czuwania, przemarsze, happeningi. Znajdują czas na pracę na rzecz lokalnej społeczności przez liczne wolontariaty w szpitalach, świetlicach środowiskowych, domach pomocy społecznej, organizacjach charytatywnych i religijnych.
– Dzięki stypendium, uczestnictwu w obozach letnich i ciągłej formacji znajduję siły, aby wymagać od siebie więcej, w pełni wykorzystywać swoje możliwości, jak najlepiej zarządzać swoim czasem i podejmować kolejne wyzwania – zaznacza Basia, stypendystka z Białegostoku.
Koszt stypendiów i spotkań formacyjnych dla stypendystów to około 11 mln zł rocznie. To wielkie dzieło nie mogłoby być tworzone bez wsparcia ludzi o dobrych sercach. Ich ofiarność pozwala nam, stypendystom, nie tylko realizować swoje pasje, ale również stawać się lepszymi ludźmi. Dziękujemy za każdą złotówkę, za każdą modlitwę i ogromną życzliwość, z jaką się spotykamy. Wierzę, że dobro, którym się dzielimy, zawsze do nas wraca, i będę bardzo szczęśliwa, jeśli któregoś dnia pomogę tym, którzy pomagają mi teraz.
Co? Gdzie? Kiedy?
