Usprawiedliwienie nieobecności

Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie swojej nieobecności w pracy, jeżeli z góry zna jej przyczynę lub jest ona możliwa do przewidzenia. 23 listopada 2013 roku weszła w życie nowelizacja rozporządzenia określającego zasady usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Pozostawiono dotychczas obowiązujące przepisy. W rozporządzeniu znalazły się natomiast nowe okoliczności związane z rodzicielstwem, które pracownik może usprawiedliwić oświadczeniem.

Do usprawiedliwienia nieobecności w pracy wystarczy oświadczenie pracownika, jeżeli nieobecność jest spowodowana okolicznościami uzasadniającymi konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat ośmiu z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko
uczęszcza.

Ponadto oświadczenie pracownika wystarczy w przypadku choroby niani lub dziennego opiekuna dziecka. Należy do niego dołączyć kopię zwolnienia lekarskiego tej osoby. Natomiast nieobecność spowodowaną chorobą niani lub dziennego opiekuna, których rodzice zatrudnili na podstawie umowy uaktywniającej, pracownik usprawiedliwi oświadczeniem i dołączoną do niego kopią zwolnienia lekarskiego wystawionego na zwykłym druku, stwierdzającą niezdolność do pracy, potwierdzone przez pracownika za zgodność z oryginałem.

Pozostałe okoliczności usprawiedliwiające nieobecność w pracy pozostały bez zmian, są nimi m.in. choroba pracownika, obowiązek stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji czy organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.

Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie swojej nieobecności w pracy, jeżeli z góry zna jej przyczynę lub jest ona możliwa do przewidzenia. Natomiast jeżeli pracownik nie może przewidzieć nieobecności w pracy z wyprzedzeniem, ma obowiązek poinformować pracodawcę o tym oraz o okresie nieobecności niezwłocznie, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy, pracownik powinien zawiadomić go osobiście albo przez inną osobę telefonicznie, albo za pośrednictwem innego środka np. SMS-em, albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

Nie można również wykluczyć sytuacji, gdy powiadomienie o nieobecności w pracy w tym terminie jest niemożliwe. Może to być spowodowane chorobą obłożną i brakiem obecności innych domowników albo zdarzeniem losowym. W takim przypadku jest to okoliczność usprawiedliwiająca, a pracodawcę o przyczynie i okresie nieobecności należy powiadomić niezwłocznie, kiedy ustaną te okoliczności.

Edyta Pisarczyk Autorka jest aplikantką radcowską Idziemy nr 50 (431), 15 grudnia 2013 r.