Tylko im się wydawało?

Maryję odwiedza anioł Pana. Nieczęsto gości się u siebie takie istoty; nic dziwnego, że była zmieszana. Gabriel wykłada kawę na ławę: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus”.

Pamiętam chwile, kiedy media prześcigały się w przekazywaniu wiadomości o tym, że papież Benedykt XVI podjął decyzję o ustąpieniu z urzędu. Miał wówczas wyznać: „Bóg mi powiedział, bym ustąpił”. Podczas rekolekcji, spowiedzi albo rozmów indywidualnych młodzi ludzie zmagający się z ciszą używają podobnego sformułowania co papież i którego pewnie użyła Maryja po zwiastowaniu, kiedy rozmawiała z Józefem czy Elżbietą: „Tak powiedział mi Bóg”.

Opowiadanie drugiemu człowiekowi o swoim życiu, zwłaszcza życiu duchowym, jest sprawą bardzo ryzykowną. Nie każdemu opowiadamy o słowach Boga do nas. To piękne chwile, gdy dopuszczamy do siebie głos Boga i pod wpływem tego głosu podejmujemy decyzje i działania. Życie według woli Bożej.

Bóg mówi do nas każdego dnia. Korzysta z różnych kanałów komunikacyjnych. Nie ma rzeczy, osoby i sytuacji, których nie mógłby wykorzystać, żeby dać nam jakiś znak. Do nas należy odwaga i umiejętność zawierzenia Jemu i sobie, że On mówi. „Dla Boga nie ma nic niemożliwego”. Zawierzenie sobie nie ma nic wspólnego z pychą. Musimy mieć zaufanie do siebie, do swojego serca, do tego, by Boga usłyszeć, by nie zabić w sobie tego głosu, by nie skwitować tego prostackim komentarzem: „Tylko mi się wydawało”.

Trwamy w adwentowym oczekiwaniu. Słowo „adwent” oznacza dosłownie „przyjście”. Bóg ciągle przychodzi – nie tylko podczas modlitwy i w formułach sakramentalnych. W codziennych wydarzeniach i spotkaniach z drugim człowiekiem można usłyszeć Boże napomnienia lub wezwania. Nastrój wewnętrzne zmysły, aby nie minąć się z Bogiem.