Warto być uczciwym

Podczas niedawnego posiedzenia sejmu doszło do incydentu z udziałem posła Konfederacji Ryszarda Wilka. Polityk, będący pod wpływem alkoholu, został wyprowadzony z sali przez przewodniczącego klubu.

Było dużo śmieszkowania, dyskusje i na końcu kara finansowa wymierzona przez marszałka Szymona Hołownię. Najpierw w wysokości 20 tys. zł, ale skończyło się na 4 tys. zł, po wydanym przez posła oświadczeniu, że przeprasza wszystkich za zachowanie. Że starał się, ale przegrywa z chorobą alkoholową. I że będzie walczył dalej. Kolejnym krokiem będzie terapia. Trzeba przyznać, że to oświadczenie to nowa jakość w polityce.

Wcześniej w takich sytuacjach słuchaliśmy tłumaczeń tak absurdalnych, że lepiej nie wspominać – jak wypicie syropu, zjedzenie kilograma jabłek czy choroba filipińska…

Nie da się nie zauważyć, że politycy, i nie tylko oni zresztą, mają coraz większy problem z alkoholem. Różne są oblicza alkoholizmu. Jest wielu, którzy nie wytrzymują napięć i stresu, ale lepiej maskują się w pracy. Jak więc sprawa wygląda po pracy? Ale właściwe pytanie brzmi: czy czynny alkoholik może ustanawiać prawo w sejmie? Posłowie mają przecież wyjątkową misję. Jak zresztą nauczyciele, lekarze, prawnicy czy księża. Czynne uzależnienie naraża osoby wykonujące te zawody nie tylko na kompromitację, ale też na błędy, które wiele kosztują nas wszystkich.

Alkoholizm to choroba, na którą choruje się do końca życia. Problem z alkoholem mają w Polsce miliony ludzi. To prawdziwy dramat społeczny. Jeśli zakazywać komuś takiemu wykonywania zawodu – to trzeba by zakazać milionom. A to nierealne. Poza tym w procesie terapii praca jest ważna. Jeśli więc poseł będzie chodził na terapię i nie będzie pił, to czy może dalej pracować?

I wreszcie, czy warto być uczciwym? Wielu politykom, którzy nie przyznawali się do choroby alkoholowej, jakoś się upiekło… Sądzę jednak, że warto. Tylko uczciwość pozwala stanąć w szranki z uzależnieniem, bez względu na konsekwencje. A poza tym, jeśli osoba publiczna wygrywa z alkoholizmem, staje się dla innych dowodem, że warto się starać, że można wyrwać się z sideł. Trzeba tylko przyznać się, stać się gotowym do pracy nad sobą i prosić o pomoc Siłę Wyższą i innych ludzi.