O nadziei w Biblii

Czym była nadzieja dla biblijnego ludu Izraela?

W księgach proroków, zwłaszcza sprzed okresu wygnania asyryjskiego, a później babilońskiego i w okresie po nim następującym, bardzo często pojawia się motyw sądu Boga. Wierzono, że Bóg poradzi sobie ze złem, które istnieje w świecie. Sprawi, że zatryumfują dobro, wierność, sprawiedliwość, uczciwość, a występni i wrogowie Izraela, np. obce narody, zostaną przez Boga ukarani. W ludziach, którzy często byli uciemiężeni życiem, stosunkami politycznymi i ekonomicznymi i nie mogli liczyć na protekcję silnego władcy, nadzieja była głęboka. Nie była oczekiwaniem na poprawę sytuacji gospodarczej czy politycznej, ale właśnie na wprowadzenie sprawiedliwości.

A co oznaczała nadzieja w pierwszych księgach Biblii?

W Torze – pierwszych pięciu księgach biblijnych – nadzieja pojmowana jest inaczej. W Księdze Powtórzonego Prawa, którą uważam za najstarszą w Pięcioksięgu, nadzieja ukierunkowana jest na przyszłe pokolenia. Dawna generacja, ludzie wojny – wyginęli na pustyni. Na ich miejsce przychodzi nowe pokolenie ludzi, do którego należy też Mojżesz. Nie są oni skalani grzechem rodziców, czyli starego pokolenia.