Komentarze do czytań - Wtorek, V Tydzień wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Piotr Lipiec

Pierwsze czytanie: Dz 14, 19-28

Zawsze mnie ciekawiło pierwsze zdanie tego opowiadania. Pawła ukamienowano i chyba stracił przytomność, skoro myślano, że nie żyje, a potem następuje krótki opis, że otoczyli go uczniowie, podniósł się jak gdyby nic się nie stało i wszedł do miasta. Powstaje pytanie, co zrobili ci uczniowie, gdy go otoczyli? Moim zdaniem modlili się nad nim, by został uzdrowiony w imię Jezusa. Ukamienowany i nieprzytomny człowiek bez Bożej interwencji chyba nie byłby w stanie tak po prostu się podnieść i pójść do miasta, a następnego dnia wyruszyć do innego miasta i tam też głosić Ewangelię. Niech to krótkie zdanie z dzisiejszego czytania przekona nas, jak wielką moc ma modlitwa wstawiennicza. Otaczajmy łóżko każdego, kto jest chory i módlmy się za niego, by Pan go podźwignął.

Paweł i Barnaba kontynuowali swoją wyprawę misyjną, głosili Ewangelię i pozyskiwali uczniów dla Jezusa, bo do tego zostali przeznaczeni. Ale przecież każdy z nas na mocy sakramentu chrztu też jest przeznaczony, by szedł do innych, głosił im Jezusa, modlił się za nich i pociągał ich do Jezusa. Na zakończenie Mszy Świętej kapłan nas na nowo pośle słowami: Idźcie! Idźcie i stańcie się Tym, Kogo przyjęliście, nieście Go innym ludziom, by dla każdego otworzyły się podwoje wiary.

Psalm responsoryjny: Ps 145, 10-11.12-13.21

Idźcie i głoście, by podwoje wiary otworzyły się tym, którzy nie słyszeli jeszcze o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, bo Pan chce, by Go wielbili Jego wyznawcy, by mówili o chwale Jego królestwa i by głosili Jego potęgę. Psalmista pokazuje, jak wspaniałe jest Boże królestwo, jak wspaniała jest Jego chwała. O tym mają się dowiedzieć wszyscy ludzie, bo niedługo minie dwa tysiące lat od momentu, kiedy Jezus powiedział do swoich uczniów: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.

W 2033 roku przeżywać będziemy jubileusz 2000 lat odkupienia, a więc wszystkich ważnych dla nas wydarzeń: ustanowienia Eucharystii, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, ustanowienia sakramentu pokuty, rozesłania uczniów i zesłania na nich Ducha Świętego. Jak ważne jest zatem, by w tych nadchodzących latach jak najwięcej osób dołączyło do wspólnoty Kościoła, który będzie obchodził swoje 2000 urodziny. Jak ważne jest, by wszystkie pokolenia poznały Jego panowanie. Niech zatem usta nasze głoszą chwałę Pana, a wszystko, co żyje, niech wielbi Jego święte imię na zawsze i na wieki.

Ewangelia: J 14, 27-31a

Jedną z obietnic Pana Jezusa dla Jego uczniów jest obietnica pokoju takiego, jakiego nie da świat, jaki może pochodzić tylko od Boga. Taki pokój będzie owocem zjednoczenia człowieka z Jezusem w mocy Ducha Świętego. Ten Boży pokój usuwa lęk, dlatego Jezus mówi do uczniów, żeby się nie trwożyli i nie lękali, a przecież przed nimi są najgorsze dni – męka, ukrzyżowanie i śmierć Jezusa, a potem dwa dni niepewności, zwątpienia, zatrwożenia. Jezus przygotowuje ich na te wydarzenia, mówi, że idzie do Ojca, ale oni chyba wtedy niewiele z tego rozumieli. Jezus mówi im też o tym, że nadchodzi godzina ciemności i panowania szatana, ale nie ma on nic wspólnego z Jezusem, który miłuje Ojca i czyni to, co Mu Ojciec nakazał. Krzyż Jezusa objawi największą miłość Boga. Jezus przyjmie go dobrowolnie, aby dopełnić dzieła zbawienia mnie i ciebie. Niech nasza miłość do Jezusa objawi się w czynieniu tego, co nam nakazał: miłujmy się tak, jak On nas umiłował i głośmy innym Ewangelię, by zbawienie stało się udziałem każdego człowieka, za którego Jezus umarł i dla którego zmartwychwstał.