Bóg składa często swoje skarby w naczyniach glinianych (2 Kor 4,7), i aby objawić swoją chwałę, wybiera to, co słabe i głupie w oczach tego świata (1 Kor 1,26-27).
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Radosław Molenda
Pierwsze czytanie: Jk 4, 13-17
Poznajemy kolejną naukę, którą św. Jakub kieruje do chrześcijańskich wspólnot na całym świecie, a więc także do nas. Jego cel jest jasny: nasze oddanie się Jezusowi i doprowadzenie chrześcijan do przemiany życia wg wskazań Jezusa. Czerpie więc – jako naoczny świadek życia i nauczania Pana Jezusa, z dwóch niezawodnych źródeł: Kazania na górze (Mt 5,3-12) i mądrości z Księgi Przysłów. Dziś mówi nam, a raczej przestrzega przed arogancją, która rodzi się wraz z posiadanymi dobrami doczesnymi, z bogactwem.
Czy nie żyjemy często w absolutnym przekonaniu panowania nad światem, naszą teraźniejszością i przyszłością? Snujemy plany w oparciu o rzeczy materialne - to, co posiadamy lub planujemy zdobyć. Nie potrzebujemy do szczęścia nikogo, nawet Boga. Żyjemy więc tak, jakby Go nie było, lekceważymy Jego przykazania i wskazówki, co robić i jak żyć. Tymczasem św. Jakub gromi: nie wiecie nawet, co jutro będzie. Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. I przypomina, że nasze życie jest w ręku Boga. Zrobimy to wszystko, co zamierzamy, jeżeli Pan zechce!
Niech nas jednak ta nauka nie zraża. Rady Jezusa są proste: Nie troszczcie się zbytnio o wasze życie, co jeść, pić, czym się przyodziać. Ojciec wasz wie, czego potrzebujecie. Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, ale w niebie (Mt 6, 25-34).
Psalm responsoryjny: Ps 49, 2-3. 6-7. 8-10. 11
Ubodzy duchem mają wstęp do nieba! Dzisiejszy psalm dobrze komponuje się z fragmentem Ewangelii o tych, którzy „nie chodzą wraz z uczniami”, a jednak Bóg ich wybiera, kocha i docenia. Wszystko i wszyscy są w rękach Boga, niscy pochodzeniem na równi z możnymi, bogaci razem z ubogimi. Jednakowo umierają mędrcy i prostaczkowie. Cała więc nasza nadzieja w Bogu.
Ewangelia: Mk 9, 38-40
Dzisiejszy krótki fragment Ewangelii św. Marka ukazuje z pozoru incydentalne wydarzenie obnażające myślenie uczniów: jeśli ktoś „nie chodzi z nami”, nie ma mandatu do działania w imię Boże, choćby mocą Chrystusa i w Jego imię czynił cuda. Zwraca uwagę na to wydarzenie jako istotne, w swojej Ewangelii także św. Łukasz (Łk 9,49-50). Jednak myślenie Jezusa jest zupełnie inne niż Jego uczniów.
Bóg nie zatrzymuje sobie wyłącznego prawa do działania, czynienia cudów i innych dobrych rzeczy. Nie daje także na to wyłącznego monopolu apostołom i swoim uczniom. Wręcz odwrotnie – pragnie, by w Jego imię każdy czynił jak najwięcej dobra. Dlatego Jezus uspokaja swoich towarzyszy: Kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.
Jeśli zamiast nas cieszyć, to nas niepokoi lub wręcz czujemy się zagrożeni w swoim prawie do wyłączności na mówienie i działanie w imię Boże – tym bardziej jest to nauka dla nas. Nie każdy myślący inaczej, działający inaczej, jest przeciwko nam, nie ma racji, działa wbrew woli Boga. Potrzeba nam więcej pokory, pogody ducha, zaufania Bogu, dobrej woli i chęci współpracy z tymi, których Bóg stawia na naszej drodze. Bóg składa często swoje skarby w naczyniach glinianych (2 Kor 4,7), i aby objawić swoją chwałę, wybiera to, co słabe i głupie w oczach tego świata (1 Kor 1,26-27).
