W jednym z bloków szpitalnych znajduje się obecnie zaplecze dla pątników – Dom Chorego Pielgrzyma. W szpitalu mieści się także centrum Grup Modlitwy Ojca Pio.
Dziełem pozostawionym przez świętego zakonnika w San Giovanni Rotondo jest monumentalna droga krzyżowa na zboczu wzgórza Castellano, licząca niemal 1 km. O. Pio zatrudnił do jej zaprojektowania i wykonania znanego włoskiego rzeźbiarza Francesca Messinę, który nawrócił się pod jego wpływem. Kamień węgielny poświęcił kilka godzin przed swoją śmiercią – 22 września 1968 r. Messina w miejscu, gdzie stał zakonnik, wzniósł jego pomnik.
SANTO SUBITO!
W chwili śmierci ślady stygmatów u o. Pio zniknęły. Bezpośrednio po pogrzebie wierni zaczęli prosić, by zakon kapucynów rozpoczął starania o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, nie czekając na wymagany procedurami pięcioletni okres. Przekazane do Watykanu materiały, świadectwa cudów, były bardzo obszerne, co przekładało się na czas trwania procesu beatyfikacyjnego. Wśród osób, które zostały uzdrowione za wstawiennictwem św. o. Pio, jest Wanda Półtawska. Miał w tym udział bp Karol Wojtyła, który w 1962 r. prośbę o uzdrowienie z choroby nowotworowej wysłał listownie do o. Pio. Znał go, był u niego kilkakrotnie. Wiele źródeł podaje, że o. Pio powiedział ks. Wojtyle, iż zostanie on papieżem.
W San Giovanni Rotondo w wielu miejscach można zobaczyć tabliczki z napisem: „Posto, dove sostava Padre Pio” – „miejsce, w którym przebywał Ojciec Pio”. Jest tu cela świętego za przeszkloną szybą, chór zakonny, konfesjonały, w których spowiadał.
Szczególnym miejscem jest tzw. muzeum ostatniej Mszy Świętej Ojca Pio, w którym zgromadzono m.in. liczne eksponaty upamiętniające ostatnią sprawowaną przez stygmatyka Eucharystię 22 września 1968 r.
Obok dawnego zakonnego kościółka znajduje się wzniesiona w latach 50. ubiegłego wieku bazylika pod takim samym wezwaniem – Matki Bożej Łaskawej. W świątyni przy głównym ołtarzu od 1959 r. o. Pio sprawował Msze św. W 1966 r. poświęcił znajdujące się w kościele organy.
Do San Giovanni Rotondo przybywało tak wielu pielgrzymów, że bazylika okazała się zbyt mała, dlatego o. kapucyni zdecydowali o budowie kolejnej świątyni. Kościół św. o. Pio został poświęcony 1 lipca 2004 r. W jego podziemiach w srebrnej trumnie zostało złożone ciało świętego.
Kiedy w 2008 r. dokonano ekshumacji, okazało się, że jego ciało po 40. latach od pogrzebu jest świetnie zachowane. Po zabalsamowaniu zostało wystawione w szklanym sarkofagu na widok publiczny od 24 kwietnia 2008 r. do 24 września 2009 r.
PIETRELCINA
Z San Giovanni Rotondo pielgrzymi kierują się do odległej o 130 km Pietrelciny, gdzie jest także wiele śladów św. o. Pio. W kościele Matki Bożej Anielskiej 14 sierpnia 1910 r. odprawiał swoje prymicje, a w latach 1910–1916 celebrował tu Msze św., udzielał sakramentów i długie godziny spędzał na modlitwie. W domu rodzinnym przebywał z powodu choroby, zaraz po święceniach kapłańskich. W kościele znajduje się konfesjonał, w którym spowiadał, a także wielki relikwiarz, w którym umieszczono jego rękawiczkę, kosmyk włosów i skórę z miejsc naznaczonych stygmatami.
Wędrując wąskimi uliczkami, można zdziwić się napisom „Case Pio” – „Domy Ojca Pio”. W średniowiecznej dzielnicy miasta niemożliwa była rozbudowa budynków, dlatego rodziny w miarę powiększania się nabywały pojedyncze izby. Jednym z mieszkań rodziny Forgione jest la Torretta – wieżyczka. Tutaj mieszkał Francesco Forgione – późniejszy o. Pio. W tym miejscu doznał objawień Matki Bożej, Anioła Stróża, św. Józefa, św. Franciszka z Asyżu i Pana Jezusa. Doświadczał także duchowych walk z szatanem. Tu otrzymał także łaskę niewidzialnych stygmatów w pierwszym roku po święceniach kapłańskich.
Św. o Pio uratował przed potępieniem wiele dusz, wielu pomagał wejść do nieba. 20 lat od kanonizacji jego dzieło wciąż trwa. Grupy Modlitwy założone przez o. Pio modlą się za Kościół i o nawrócenie grzeszników. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 23 września.
Co? Gdzie? Kiedy?
