Narodowy Kongres Trzeźwości: to rodzina dysponuje najskuteczniejszymi narzędziami w budowaniu trzeźwości

– Wychowanie do trzeźwości, powinno być elementem codziennej pracy wychowawczej. Aby to się dokonało, należy dostarczyć rodzicom narzędzia. Nie wystarczy powiedzieć: dobrze wychowujcie – mówił, wymieniając wśród potrzebnych narzędzi te, które, w oparciu o wiedzę naukową, pomogą ocenić czynniki mające wpływ na dzieci na różnym etapie rozwoju, jak np. przebywanie w środowisku pijących rówieśników, czy pozytywne oczekiwania wobec skutków picia alkoholu. Podkreślił wartość „profilaktyki pozytywnej”, budowanej w oparciu m.in. o „przyjazne monitorowanie dorastających dzieci”, którego podstawą są wzajemne więzi, zaufanie i umiejętność rozmawiania ze sobą. Podkreślił też duże znaczenie kształtowania w dzieciach duchowości, czemu sprzyja udział w życiu religijnym, rytuały rodzinne i oparcie codziennego życia na chrześcijańskim fundamencie. Przypomniał też, że rodzina potrzebuje wsparcia państwa i samorządów w realizacji swojego powołania.

Kolejny z prelegentów ks. dr Marek Dziewiecki, doceniając ważną rolę zarówno Kościoła, jak i rodzin w wychowaniu do trzeźwości, przypomniał, że „żaden ksiądz nie pobije w ofiarności kochających rodziców” i zaznaczył, że budowanie małżeństw i rodzin na obraz i podobieństwo Boga jest pierwszym obowiązkiem chrześcijan. Rodzinę nazwał „najpiękniejszym we wszechświecie sposobem pokonania samotności” i przypomniał, że wiele uzależnień jest właśnie próbą ucieczki, przed poczuciem osamotnienia.

Ks. Dziewiecki określił pijaństwo jako „sztuczne, subiektywne i samobójcze” poczucie ulgi dla ludzi, którzy nie cieszą się życiem. – Najlepszym ratunkiem przed alkoholem jest radość życia – mówił i przypominał, że to rodzina powinna być miejscem odkrywania i okazywania tej radości.

Mówiąc o pomocy, jaką rodzina okazać osobie uzależnionej, ks. Dziewiecki zauważył, że może „ona zrobić tylko jedno: dalej kochać, ale kochać mądrze, a nie karykaturą miłości”. Przypomniał, że uzależnienie nie jest brakiem wrażliwości moralnej, ani wiedzy, dlatego argumenty moralizatorskie, ani intelektualne nie są w stanie pomóc osobie uzależnionej. Zachęcał do pomocy osobom uzależnionym w odnajdywaniu radości i sensu życia, do wspierania małżeństw i rodzin przez państwo i szkoły, do budowania zachwytu nad rodziną i Bogiem. „Wtedy dzieciom i młodzieży będzie się chciało żyć, a alkohol będzie dla nich obojętny” – mówił kapłan. Przypomniał też, że „żadne z państw nie będzie dbać o małżeństwo i rodzinę w taki sposób, w jaki powinien dbać Kościół”. Zaapelował też o miłość, ofiarność i radość w rodzinach, które mogą ochronić dzieci i młodzież od pokus sięgania po alkohol.

Z kolei ks. prof. Grzegorz Polok, omawiając zagadnienie pomocy osobom z rodzin dysfunkcyjnych, zwrócił uwagę na liczne zagrożenia i zranienia młodych ludzi, które skłaniają ich do sięgania po alkohol, m.in. brak poczucia akceptacji, uzależnienia w rodzinie, emocjonalne i prawne rozwody rodziców, brak umiejętności mówienia o przeżywanych trudnościach, nadopiekuńczość ze strony rodziców. – Mamy w sobie tony emocji, które nie pozwalają nam normalnie funkcjonować – alarmował terapeuta. Mówiąc o potrzebnej pomocy, podkreślał, że pierwszym krokiem jest rozmowa z młodymi ludźmi, w duchu miłości i szacunku dla ich przeżyć. Podkreślił też ważną rolę opieki duszpasterskiej zarówno dla ofiar nałogów, jak też osób współuzależnionych. Zachęcał też do pozytywnego i pełnego nadziei podejścia do osób potrzebujących wsparcia: – Bycie DDD, albo DDA nie jest przegraną, przekleństwem, nie jest usprawiedliwieniem – jest wyzwaniem – przekonywał.

Na zakończenie sesji głos zabrał ks. prof. Piotr Kulbacki, mówiąc o wartości postaw abstynenckich i przyrzeczeń, także tych, składanych przez dzieci. Odwołując się do hasła Krucjaty Wyzwolenia Człowieka: „Przed abstynencję wielu do trzeźwości wszystkich” – przypomniał, że dążenie do wolności osobistej, której wyrazem jest postawa abstynencka, to dążenie do wolności podejmowania decyzji kierowanych miłością Boga i bliźniego. „Dokonuje się to przez poznanie prawdy o człowieku, jako istoty stworzonej przez Boga, zarówno w sferze naturalnej jak i nadprzyrodzonej” – mówił. Ks. Kulbacki zwracał też uwagę na to, że do tak pojmowanej wolności powołany jest każdy człowiek, dlatego fundamentalnym elementem wychowywana do wolności jest kształtowanie sumienia „do odważnego podejmowania decyzji i aktów motywowanych miłością”.

Kapłan mówił o wartości przyrzeczeń związanych z wiarą, m.in. tych, które składają dzieci przy okazji I Komunii Świętej. Zwrócił uwagę, że powinny być one elementem formacji, którą zapewniają rodzice dzieciom, przez cały okres ich wzrastania, a nie jednorazowym aktem, zastępującym proces wychowania do trzeźwości. Przypomniał, że dla zrozumienia przez dziecko treści i istoty składanego zobowiązania, ważne jest świadome zaangażowanie rodziców i dawanie przez nich świadectwa życia w trzeźwości. Jak mówił, abstynencja, to „dar osobisty podjęty dobrowolnie z pobudek miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka”, który uczy wolności także w innych obszarach życia: „uczy się wielkodusznej postawy: mogę, ale nie chcę”. Podkreślił, że przy promowaniu abstynencji, konieczne jest rozwijanie ducha miłości i służby drugiemu człowiekowi. Apelował też o uznanie „waloru wychowawczego dobrych osobistych postanowień”, które są ważnym narzędziem Kościoła w Polsce. Zachęcał do ich praktykowania ze względu na dobro Polaków i wyzwania, jakie stoją przed współczesnym Kościołem.