Tolerancja wroga religii

Pamiętam, że jako dziecko zawsze z niecierpliwością czekałem na 11 listopada, który był miłym przerywnikiem w jesiennej szarudze. Ten dzień to wspomnienie świętego Marcina z Tours. Dla całego regionu niemieckojęzycznego ów święty to bardzo ważna postać, którą wspomina się właśnie tego dnia poprzez świętomarcińskie procesje ulicami największych miast.

Najliczniejsze i najpiękniejsze procesje, które gromadzą kilka tysięcy uczestników, przechodzą miastami mojego regionu, Nadrenii Północnej-Westfalii. Dla dzieci to ogromna frajda: zimnym listopadowym wieczorem, oświetlanym tysiącami niesionych lampionów, przygotowywanych własnoręcznie na zajęciach w szkole, rusza różnobarwny korowód, na czele którego jedzie na białym koniu święty Marcin w towarzystwie rzymskich legionistów w czerwonych płaszczach. Po drodze zatrzymuje się i oddaje swój płaszcz bezdomnemu. Jako mały chłopiec zawsze chciałem być jak najbliżej świętego Marcina, a jak już się nie dało, to przynajmniej legionistów. Po drodze dzieci mogły się posilić pysznym, słodkim preclem świętomarcińskim. Nic dziwnego, że już na kilka tygodni wcześniej oczekiwaliśmy z kolegami tego szczególnego listopadowego wieczoru.

Podczas gdy w ostatnich latach tradycja wspominania tego pięknego czynu świętego Marcina zaczęła się rozprzestrzeniać w innych krajach europejskich, także w Polsce, gdzie w Poznaniu można skosztować już rogali świętomarcińskich, to prawdopodobnie niemieckie dzieci zostaną w przyszłości pozbawione tej głęboko zakorzenionej chrześcijańskiej tradycji, gdyż w tym roku partia Lewicy z Nadrenii Północnej-Westfalii zażądała usunięcia obchodów we wszystkich miastach regionu. Jako powód podała chęć zapobieżenia dyskryminacji muzułmańskich dzieci, które stanowią spory odsetek przedszkolaków przygotowujących i następnie niosących w procesji lampiony. Rzecznik Lewicy twierdzi, że chrześcijańska postać świętego Marcina mogłaby im przeszkadzać, i dlatego partia postuluje przemianowanie uroczystości na „Święto Słońca, Księżyca i Gwiazd”. Co na to sami muzułmanie? Przewodniczący Centralnej Rady Muzułmanów w Niemczech Aiman A. Mazyek stwierdził, że nie widzi żadnych przeszkód w tym, aby muzułmańskie dzieci brały udział w procesjach, gdyż „życie świętego Marcina jest wręcz wzorowe, także dla muzułmanów”.

Tymczasem holenderskie dzieci mogą się już wkrótce pożegnać z inną chrześcijańską tradycją, mianowicie prezentami od świętego Mikołaja. Okazuje się, że grupa ekspertów z ONZ doszukała się, iż w holenderskiej tradycji pomocnikiem św. Mikołaja przy rozdawaniu prezentów jest Zwarte Piet, czyli Czarny Piotruś, i jako taki nie może występować w ulicznych procesjach i przedstawieniach, gdyż symbolizuje dyskryminację osób o czarnym kolorze skóry. Eksperci widzą w nim pozostałości holenderskiej epoki kolonialnej i niewolnictwa, dlatego sprawa Zwartego Pieta zostanie przedłożona wysokiemu komisarzowi ONZ ds. praw człowieka, z intencją zarekomendowania Holandii zaprzestania obchodów dnia świętego Mikołaja.

Kiedy słyszy się taką argumentację, można mieć obawy o Boże Narodzenie. W końcu jeden z trzech króli, którzy przybyli oddać pokłon Dzieciątku Jezus, też był czarnoskóry. Prawdopodobnie, z punktu widzenia ekspertów ONZ, Dzieciątko Jezus też jest winne tu i ówdzie dyskryminacji. Patrząc na te poszczególne przykłady wrogości wobec chrześcijańskich tradycji, można się tylko zapytać, czy mają sens obchody Dnia Tolerancji planowanego przez ONZ na 16 listopada?

Stefan Meetschen Autor jest dziennikarzem niemieckiego tygodnika die Tagespost Idziemy nr 46 (427), 17 listopada 2013 r.