Strach i absurd

Odwiedzając w Niemczech rodzinne strony, zatrzymywałem się często w Düsseldorfie, aby zrobić zakupy i wypić kawę na Starym Mieście, dokładnie tam, gdzie przed tygodniem niemieckie służby udaremniły zamach terrorystyczny. Zamach był przygotowywany przez syryjskich dżihadystów-samobójców, z których dwóch przedostało się do Niemiec wraz z uchodźcami szlakiem bałkańskim i którzy przebywali w Niemczech w ośrodkach dla uchodźców. Celem ataku było zabicie jak największej liczby osób. Tym samym stało się jasne, że uliczne zamachy dotyczą już nie tylko Francji, Anglii czy Belgii, ale również Niemiec.

Można być oczywiście wdzięcznym za dobrą pracę niemieckich służb, tyle że działały one na podstawie informacji otrzymanych od służb francuskich. Ale nie chodzi tylko o bomby. Na festiwalu w Darmstadt, dwa tygodnie temu, kilkadziesiąt kobiet znowu było molestowanych przez arabskich mężczyzn. Rzecznik policji stwierdził po tym wydarzeniu, że po prostu brakuje funkcjonariuszy, aby zapewnić kobietom bezpieczeństwo. I już wszystko zdaje się wyjaśnione. Tak ma to przynajmniej wyglądać, ale tak nie jest.

Kolejne manipulacje mediów i propozycje organów ścigania już nawet nie tyle nie śmieszą, ile przyprawiają o zgrozę. Zwłaszcza potencjalne ofiary, którymi w Niemczech są przeważnie kobiety. Po wspomnianym festiwalu policja wraz z firmą ubezpieczeniową przygotowała bowiem dla pań specjalną aplikację na telefon, w razie gdyby znalazły się w sytuacji osaczenia przez kilku mężczyzn. Nie wiem, czy po tej informacji Niemki czują się bezpieczniej, ale wiem od kilku znajomych kobiet, że nie wychodzą z domu bez gazu pieprzowego.

Tymczasem państwo niemieckie dalej idzie w zaparte, że z jego praworządnością wszystko jest w porządku. I ustanawia kolejne „udogodnienia” dla imigrantów muzułmańskich, jak na przykład wyrok sądu wyższego w niemieckim Bambergu legalizujący małżeństwa nieletnich dziewcząt syryjskich z dorosłymi muzułmanami. To praktyczne wprowadzanie na terytorium Niemiec szariatu. Ta i podobne sytuacje coraz częściej sprowadzone są ad absurdum. Bo już nawet Dalajlama, buddyjski przywódca duchowy z Tybetu, przypomina Niemcom w ostatnim wywiadzie udzielonym dla „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, że „Europa, na przykład Niemcy, nie mogą stać się arabskim państwem. Niemcy to Niemcy”.

Takiej wypowiedzi nie usłyszymy z ust żadnego niemieckiego polityka ani duchownego. Dalajlama przypomina o konieczności pomocy potrzebującym, w tym wypadku uchodźcom, ale stwierdza, że obecnie jest ich po prostu w Europie za dużo. Celem powinno być – według Dalajlamy – to, aby uchodźcy mogli powrócić do swoich krajów i pomagać w odbudowie własnych państw. Tymczasem o takim rozwiązaniu w Niemczech nie słychać. Mowa jest w kółko o integracji, której nie ma, co widać gołym okiem. Zamiast integracji imigrantów mamy ich radykalizację.

Oczywiście, nie dotyczy ona wszystkich, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że strach zalał Europę właśnie po fali imigracyjnej z ostatnich dwóch lat. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej, Światowe Dni Młodzieży, festiwale muzyczne, procesje i celebracje religijne – wszystko pod znakiem strachu. Czy można ten proces jeszcze odwrócić? Czy można przywrócić Europejczykom prawdziwe, a nie wyimaginowane przez media, poczucie bezpieczeństwa? Pewnie tak, ale wymagałoby to wymiany elity politycznej w Niemczech.

Stefan Meetschen Autor jest dziennikarzem niemieckiego tygodnika Die Tagespost Idziemy nr 24 (558), 12 czerwca 2016 r.