Piotr Fourier (1565-1640), prezbiter

Martyrologium Rzymskie wspomina 9 grudnia francuskiego kapłana św. Piotra Fouriera należącego do zakonu kanoników regularnych laterańskich. Urodzony w Mirecourt w Lotaryngii w rodzinie kupca tekstylnego ukończył wprawdzie kolegium prowadzone przez jezuitów, ale do Towarzystwa Jezusowego nie wstąpił. Wybrał kanoników regularnych laterańskich i w 1589 r. przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce objął bardzo zaniedbaną duszpastersko parafię w Matincourt, którą udało mu się odrodzić duchowo. Głosił płomienne kazania, ewangelizował wiernych w ich domach. Trafiał nawet do tych parafian, którzy niedziele spędzali w karczmach i doprowadzał ich do kościoła. Szczególnie zależało mu na zatwardziałych grzesznikach. Już po trzech latach jego działalności parafia stała się jedną z wzorowych pod względem duszpasterskim. Sam żył bardzo skromnie.

Działał w niełatwych czasach szerzącego się protestantyzmu. Uważał, że jedynie właściwe nauczanie wiary katolickiej pomoże wytrwać wiernym przy wierze ojców.

Działał także społecznie. Dla rzemieślników założył bank kredytowy bez odsetek, dla chłopców darmową szkołę, nauką dziewcząt zajęły się siostry z Kongregacji Matki Bożej, którą powołał. Przyjęły one regułę św. Augustyna i zajęły się wychowaniem i nauczaniem młodzieży. Za życia Piotra Fouriera powstały 32 ich klasztory.

Pod koniec życia w klasztorach kanoników laterańskich Piotr Fourier przywracał karność zakonną i nakłaniał zakonników do życia według pierwotnej reguły. Papież Urban VIII zatwierdził ich jako Kongregację Św. Zbawiciela, a Piotr został generałem nowego zgromadzenia.

Zmarł 9 grudnia 1640 r. Beatyfikowany w 1730 r., a kanonizowany w 1897 r.

Wojciech Świątkiewicz Idziemy nr 50 (379), 9 grudnia 2012 r.