Jezus Chrystus, który umarł za nas na krzyżu, nie lubuje się w naszym cierpieniu, lecz chce nas obdarować bogactwem miłości i dobrych uczynków.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Maciej Szulim
Drugie czytanie: 2 Kor 9, 6-10
Prawdziwa miłość oparta jest na wolności. Obraz roztoczony przez św. Pawła jest doprawdy sielski. I chociaż sam Paweł wielokrotnie wspomina o trudach życia apostolskiego to warto, abyśmy pamiętali o radosnym aspekcie kroczenia za Chrystusem, który pośród mozołu pielgrzymowania i upadków chce nas obdarować wszystkim, co sam posiada. Jeżeli dla kogoś wiara wiąże się głównie z poczuciem winy lub przykrymi doświadczeniami, to albo wymaga ona głębokiego przewartościowania albo wizyty u psychologa, zwłaszcza w obliczu tak rosnącego problemu depresji w nowoczesnych społeczeństwach. Roztropność wymaga od nas i od duchownych, aby odróżniać problemy w relacji z Bogiem od tych, które wymagają uwagi terapeuty, a za niedopuszczalne należy uznać deprecjonowanie przez część ludzi wierzących pomocy lekarskiej natury psychologicznej.
Jezus Chrystus, który umarł za nas na krzyżu, nie lubuje się w naszym cierpieniu, lecz chce nas obdarować bogactwem miłości i dobrych uczynków. Śmierć i grzech nie przyszły na świat przez Boga, lecz przez człowieka, nie szukajmy więc przyczyn naszego cierpienia w Jego domniemanych zabiegach pedagogicznych. Jak mówił śp. ks. Jan Kaczkowski: rak jest, bo jest. Nie próbujmy pocieszać się myślą, że Bóg tak chciał, lecz cieszmy się tym, że mimo śmierci cielesnej w Nim mamy prawdziwe Życie.
Psalm responsoryjny: Ps 112, 1-2. 5-6. 7-8. 9
Atrybutem św. Wawrzyńca jest niekiedy sakiewka na pieniądze, z której rozdawał je ubogim jako zarządca dóbr materialnych u papieża Sykstusa II. Stosunek do pieniądza, o którym mówi słowo Boże w dzisiejszym psalmie, nie musi być grzeszny, aby służyć za papierek lakmusowy innych problemów duchowych, takich jak nieodpowiedzialność, brak poczucia sprawiedliwości lub nieufność wobec Boga i innych.
Ewangelia: J 12, 24-26
Chociaż w tym momencie na ziemiach polskich chrześcijanie nie są prześladowani, to nie powinniśmy sądzić, że te słowa nie są skierowane do nas. Chrześcijanin powinien wybierać śmierć każdego dnia: śmierć swojej pychy, swoich pragnień, swojego ego, gdy kładzie je na szali z dobrem innych. Odnajdywanie radości w słowie „mniej” to trudna, choć wcale nie absurdalna nauka oparta jedynie o Boże przykazania. Droga życia chrześcijańskiego znajduje swoje potwierdzenie w stoicyzmie, gdzie dostrzec można wyraźnie jej rozumowe fundamenty. Bóg Stwórca zna swój świat i wie, co dla nas dobre. Naśladujmy Chrystusa, który w swojej śmierci przyniósł najobfitszy plon, jaki dane nam było poznać, i służmy za Jego przykładem.
Co? Gdzie? Kiedy?
