Lublin: Msza w intencji śp. prof. Jerzego Kłoczowskiego

W liturgii wzięło udział Kolegium Rektorskie KUL, przedstawiciele społeczności akademickiej Lublina oraz władze samorządowe.

Witając zgromadzonych na wspólnej modlitwie, abp Stanisław Budzik, nazwał spuściznę Profesora „kontynentem, który trzeba ciągle odkrywać”. – Chcemy czerpać z bogactwa jego mądrości, umacniać się optymizmem jego wiary i poszerzać nasze horyzonty szerokością jego spojrzenia. – powiedział metropolita lubelski.

W swojej homilii ks. Wierzbicki mówił o zmarłym profesorze, nie tylko jako o wykładowcy akademickim czy historyku, ale i wzorze dobrze przeżytego życia. – Uczył nas sprzężenia ciągłości i zmienności dziejów, a także myśleć o historii w perspektywie wartości. Naukę traktował jako most łączący przeszłość z teraźniejszością, oczyszczająca pamięć narodów. – wspominał etyk.

Filozof zwrócił uwagę, że prof. Kłoczowski interpretował współczesność, dopatrując się w niej myśli minionych pokoleń. – Obserwując poszerzającą się Unię Europejską, przypominał, że Europę stworzyło chrześcijaństwo, a jej pierwszymi przejawami integracji było formowanie się parafii w średniowieczu. – powiedział kaznodzieja.

Wykładowca KUL wyraził też nadzieję, że intelektualna spuścizna zmarłego, wciąż będzie inspiracją dla współczesnych naukowców. – Ufam, że z owoców jego intelektualnej pracy oraz z jego chrześcijańskiej i patriotycznej postawy, jeszcze długo będziemy czerpać inspiracje. Na pewno w przyszłości odbędą się konferencje naukowe, które za zadanie postawią sobie podsumowanie jego dokonań. – wyznał ks. Wierzbicki.

Prof. Jerzy Kłoczowski urodził się 29 grudnia 1924 w Bogdanach Wielkich. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego, podczas którego stracił prawą rękę. W latach 1945–1948 studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora i został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1967 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1974 tytuł naukowy profesora zwyczajnego. W Instytucie Historii KUL kierował Katedrą Historii Średniowiecznej i Katedrą Historii Kultury Polskiej, a od 1957 kierował Instytutem Geografii Historycznej Kościoła w Polsce. W latach 1968–1974 był dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL.

Był współzałożycielem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Od 1981 kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarności”, a po ogłoszeniu stanu wojennego współpracował z tajnymi strukturami „Solidarności”.

W latach 1989-1990 przewodniczył Komitetowi Obywatelskiemu Lubelszczyzny. Był twórcą i pierwszym dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie, jednym z inicjatorów idei powołania w Lublinie Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów.

Zmarł 2 grudnia 2017 r. w Warszawie w wieku 93 lat.

Msza pogrzebowa nad urną z prochami profesora odbędzie się w środę, 3 grudnia o 14.00 w warszawskim kościele oo. Dominikanów przy ul. Freta. Natomiast główne uroczystości pogrzebowe z Mszą świętą i złożeniem prochów Zmarłego do grobu odbędą się na cmentarzu parafialnym w Krzynowłodze w czwartek, 14 grudnia o godz. 13.00.