W archikatedrze lubelskiej odprawiono żałobną Mszę św. w intencji śp. prof. Jerzego Kłoczowskiego. Wspólnej modlitwie przewodniczył metropolita lubelski abp Stanisław Budzik. „Uczył nas zarówno ciągłości i zmienności dziejów, a także myśleć o historii w perspektywie wartości” – powiedział w kazaniu ks. prof. Alfred Wierzbicki. kaznodzieja.
fot. PAP/Wojciech PacewiczW liturgii wzięło udział Kolegium Rektorskie KUL, przedstawiciele społeczności akademickiej Lublina oraz władze samorządowe.
Witając zgromadzonych na wspólnej modlitwie, abp Stanisław Budzik, nazwał spuściznę Profesora „kontynentem, który trzeba ciągle odkrywać”. – Chcemy czerpać z bogactwa jego mądrości, umacniać się optymizmem jego wiary i poszerzać nasze horyzonty szerokością jego spojrzenia. – powiedział metropolita lubelski.
W swojej homilii ks. Wierzbicki mówił o zmarłym profesorze, nie tylko jako o wykładowcy akademickim czy historyku, ale i wzorze dobrze przeżytego życia. – Uczył nas sprzężenia ciągłości i zmienności dziejów, a także myśleć o historii w perspektywie wartości. Naukę traktował jako most łączący przeszłość z teraźniejszością, oczyszczająca pamięć narodów. – wspominał etyk.
Filozof zwrócił uwagę, że prof. Kłoczowski interpretował współczesność, dopatrując się w niej myśli minionych pokoleń. – Obserwując poszerzającą się Unię Europejską, przypominał, że Europę stworzyło chrześcijaństwo, a jej pierwszymi przejawami integracji było formowanie się parafii w średniowieczu. – powiedział kaznodzieja.
Wykładowca KUL wyraził też nadzieję, że intelektualna spuścizna zmarłego, wciąż będzie inspiracją dla współczesnych naukowców. – Ufam, że z owoców jego intelektualnej pracy oraz z jego chrześcijańskiej i patriotycznej postawy, jeszcze długo będziemy czerpać inspiracje. Na pewno w przyszłości odbędą się konferencje naukowe, które za zadanie postawią sobie podsumowanie jego dokonań. – wyznał ks. Wierzbicki.
Prof. Jerzy Kłoczowski urodził się 29 grudnia 1924 w Bogdanach Wielkich. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego, podczas którego stracił prawą rękę. W latach 1945–1948 studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora i został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1967 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1974 tytuł naukowy profesora zwyczajnego. W Instytucie Historii KUL kierował Katedrą Historii Średniowiecznej i Katedrą Historii Kultury Polskiej, a od 1957 kierował Instytutem Geografii Historycznej Kościoła w Polsce. W latach 1968–1974 był dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL.
Był współzałożycielem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Od 1981 kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarności”, a po ogłoszeniu stanu wojennego współpracował z tajnymi strukturami „Solidarności”.
W latach 1989-1990 przewodniczył Komitetowi Obywatelskiemu Lubelszczyzny. Był twórcą i pierwszym dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie, jednym z inicjatorów idei powołania w Lublinie Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów.
Zmarł 2 grudnia 2017 r. w Warszawie w wieku 93 lat.
Msza pogrzebowa nad urną z prochami profesora odbędzie się w środę, 3 grudnia o 14.00 w warszawskim kościele oo. Dominikanów przy ul. Freta. Natomiast główne uroczystości pogrzebowe z Mszą świętą i złożeniem prochów Zmarłego do grobu odbędą się na cmentarzu parafialnym w Krzynowłodze w czwartek, 14 grudnia o godz. 13.00.