Tak jak dzisiejsza niedziela jest ostatnią przed rozpoczęciem Wielkiego Postu, tak fragment dzisiejszej Ewangelii (końcówka piątego rozdziału w narracji św. Mateusza) poprzedza tekst o jałmużnie, modlitwie i poście.
To od ich opisu rozpoczyna się szósty rozdział Mateuszowej Ewangelii. Może więc warto dzisiejszą perykopę potraktować jako wprowadzenie w wielkopostne praktyki.
Jezus wzywa nas do doskonałości na wzór Ojca naszego w niebie. Wskazuje również, jakie drogi do niej prowadzą. Mówi przede wszystkim o miłości nieprzyjaciół, rezygnacji z zemsty i z chęci odwetu. Chrystus proponuje wcale niełatwą drogę. Spełnienie Jego woli wymaga obumierania dla samego siebie. Domaga się rezygnacji nie tylko z egoizmu, ale nawet z przekonania o własnej racji. Odpuszczenia w sytuacji, kiedy łatwo mogę dopiąć swego i zwyciężyć siłą fizyczną, elokwencją w pojedynku słownym. Trudno przychodzi nam poddać się, kiedy przekonani jesteśmy o wygranej.
I choć przekonani jesteśmy o niesprawiedliwości tego, że słońce wschodzi zarówno nad dobrymi, jak i złymi, to jednak pozwólmy, aby jego promienie dotknęły i tych, którzy mocno zagubili się w świecie. Zgodnie z nakazem: „miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”.
Nauka płynąca z dzisiejszej Ewangelii dobrze wprowadza nas w klimat Wielkiego Postu. W środę przyjmiemy posypanie głów popiołem na znak nawrócenia i podjęcia praktyk pokutnych. Przez post będziemy poskramiać swoje ciało. Modlitwą kształtować będziemy ducha. A poprzez jałmużnę rezygnować z przyjemności i dbać o innych.
Potrzebujemy tego czasu nie tylko dlatego, żeby przygotować się do właściwego przeżycia Świąt Paschalnych. Potrzebujemy oderwania myśli i serc od rzeczy przemijających, które na co dzień zajmują większość naszego czasu. Potrzebujemy duchowej odnowy, która pozwoli na nowo odpowiednio ustawić hierarchię wartości, według których podejmujemy decyzje o swoim życiu. Temu mają służyć wielkopostne narzędzia: post, modlitwa, jałmużna, rekolekcje, nabożeństwo gorzkich żali i drogi krzyżowej.
Od pierwszego dnia Wielkiego Postu, Środy Popielcowej, przyjmijmy praktyki pokutne i wejdźmy na drogę prowadzącą do doskonałości, której wzór proponuje nam dziś sam Chrystus.
Czterdzieści dni minie szybko, spróbujmy w tym roku nie zmarnować ani jednego. Podejmijmy wyzwanie, dzięki któremu możemy odmienić nie tylko swoje życie. Jeśli ktoś chce zmienić świat, najpierw musi zmienić siebie. Kiedy ja staję się lepszy, świat staje się piękniejszy.
Co? Gdzie? Kiedy?
