Czuwać to nie znaczy nie spać. Czuwać to słuchać tego, co mówi Bóg.
Pytanie, kiedy nadejdzie koniec świata, koniec mojego życia, nie jest najważniejsze. Istotniejsze jest słuchanie tego, co mówi do mnie Bóg tu i teraz. W nowym roku liturgicznym ks. Krzysztof Wons, dyrektor Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, proponuje szczególnie zaangażować się w codzienną modlitwę lectio divina. Temu poświęca komentarz do Ewangelii na I niedzielę Adwentu, 3 grudnia.
1. Uważajcie
Lectio divina znaczy „Boże czytanie”. Nie jest to zwykła lektura tekstu, tylko taka, w której sam Bóg mówi do mnie, tu i teraz Swoje Słowo. Nie jest to metoda modlitwy, ale styl życia. Ja czytam Słowo, ale tak naprawdę to Bóg mi Je czyta, a ja słucham, On mówi. W tym szczególnym słuchaniu najważniejszym „organem słuchu” jest serce.
Jak moje serce słucha Słowa Bożego?
2. Czuwajcie
Pierwszym etapem jest lectio, czyli powolne i wielokrotne czytanie tego samego fragmentu Ewangelii, najlepiej z bieżącego dnia. Chodzi o to, by uchwycić, także z pomocą intelektu, wszystkie informacje: Co się wydarza? Gdzie? Jakie osoby występują? Kto mówi? To może okazać się trudne, bo jesteśmy przyzwyczajeni raczej do „skakania” po tekście i tytułach niż pogłębionego czytania. Lektura Biblii ma być zupełnie inna.
Czy czytając Biblię, spotykam się z Bogiem?
3. Każdemu wyznaczył zajęcie
W dynamice lectio divina zwraca się szczególną uwagę jeszcze na kilka momentów w czasie czytania: meditatio – to czas, gdy pytam: „Co Bóg mówi do mnie?”, oratio – gdy ja „przemawiam” do Niego oraz contemplatio – gdy jestem z Bogiem blisko, bez słów. Takie czytanie Słowa pozwala patrzeć na realny świat i na siebie oczami Boga.
Powierz Bogu całe swoje życie, nie wahaj się, Słowo Boże samo Cię poprowadzi.
.jpg)
Co? Gdzie? Kiedy?
