Komentarze do czytań - Czwartek, XXXIII Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: ks. Wojciech Węglowski

Pierwsze czytanie: Ap 5, 1-10

Święty Jan w wizji, którą dzisiaj rozważamy, skupia swoją uwagę na zwoju i na Baranku. Warto zauważyć, że zapieczętowany zwój jest dokumentem oficjalnym, zawierającym ważną, choć niedostępną dla nikogo treść – kompletną wiedzę na temat świata i ludzi. Jedyna postać, która jest godna go otworzyć to Baranek.
Baranek znajduje się w centrum nieba i zostaje dopuszczony do tronu. Jest otoczony całym niebiańskim dworem. I, co więcej, to właśnie Jemu zostaje przekazany od Boga zwój, będący symbolem władzy. Jasne zatem jest, że Baranek to sam Chrystus, który przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie wykupił i uświęcił ludzi. Właśnie z tego powodu jest godzien otworzyć zwój. Chrystusa-Baranka cechuje siedem oczu oznaczające wszechwiedzę oraz siedem rogów symbolizujących pełnię mocy, władzy i odwagi. Ta wizja utwierdza nas w przekonaniu, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem.
Objawienie świętego Jana podkreśla boskość Jezusa. Poprzez opisane wydarzenie uświadamiamy sobie, że On jest Panem świata i dzięki Niemu możemy poznać wszelkie Boże plany dotyczące świata i człowieka. Naszym zadaniem jest uznać boskość Chrystusa, przyjąć Go za swojego Pana, i oddawać Mu z radością cześć i uwielbienie razem ze wszystkimi istotami żyjącymi.

Psalm responsoryjny: Ps 149, 1b-2.3-4.5-6a.9b

Dzisiejszy psalm zachęca nas do radosnego świętowania. Powodem zachwytu ma być miłość Boga względem wszystkich, którzy są Jemu wierni. Bo właśnie tych obdarza zwycięstwem i nagrodą wiecznej uczty niebieskiej.
Wraz ze wszystkimi świętymi, czyli tymi, którzy już znajdują się na uczcie, powinniśmy uwielbiać Boga - Króla, który zasiada na tronie; i Baranka, który zwyciężył i otworzył zapieczętowany zwój. Nasze uwielbienie to włączenie się w żywą modlitwę dziękczynienia za to, że w Chrystusie jest cała nasza nadzieja dołączenia do grona świętych w niebie.

Ewangelia: Łk 19, 41-44

Rzadko spotykamy w Ewangelii Jezusa, który płacze. W tym wypadku głośno opłakuje, czy wręcz lamentuje z powodu niewłaściwej postawy mieszkańców Jerozolimy wobec Boga i wobec Jego Syna. Wobec pokoju, który On chce ofiarować ludziom. Warunkami tego pokoju są: więź z Bogiem, pokora, ubóstwo, uniżenie i służba, a więc realizowanie nauki głoszonej przez Jezusa. Niestety, Jerozolima ma zamknięte serce na takie postawy.
Zatwardziałość serca Jerozolimy ukazuje zatwardziałość i zamknięcie naszych serc na znaki, którymi posługuje się Pan Bóg wobec nas. Często ich nie rozpoznajemy, albo nie chcemy stosować warunków pokoju Chrystusowego w naszym życiu, bo dążymy do własnych przywilejów, przyzwyczajeń i wygód. Nie rozpoznajemy Jezusa przychodzącego w wykorzystywanych, samotnych, głodnych i potrzebujących. Niestety, taka postawa przyczyni się do powalenia nas na ziemię. Czas zatem na nawrócenie, abyśmy nie zostali obaleni i zniszczeni.