Pan Jezus odwołuje się dzisiaj do codziennego doświadczenia ludzi, mianowicie do budowania domów. Dom zbudowany na piasku upadnie, zbudowany na skale przetrwa. Na czym opieramy swoje życie? Komu ufamy?
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Mateusz Wielgosz
Pierwsze czytanie: 2 Krl 24, 8-17
Czy Bóg okazał surowość pozwalając na oblężenie Jerozolimy i uprowadzenie króla Jojakima oraz możnych w 598 roku przed Chrystusem? Tak, ale nie była to chęć wyżycia się Pana Boga, tylko wezwanie do nawrócenia, aby Izraelici odwrócili się od bożków i okrutnych praktyk religijnych, którymi się oddawali. Klęska polityczna miała wstrząsnąć sumieniem Ludu Bożego. Pomimo tego, Izraelici nie nawrócili się. Przyszłość pokazała, że konsekwencje będą straszniejsze. 11 lat później doszło do kolejnego oblężenia Jerozolimy, które skończyło się dramatycznie: zburzeniem Świątyni, zniszczeniem murów obronnych i deportacją większej części mieszkańców. Dlaczego? Możemy podejrzewać, że nic się innego nie skruszyłoby serca tych ludzi. Bóg daje człowiekowi szansę i dostosowuje swoją pedagogikę. Doświadczenia, teraz wydaje nam się ciężkie, mogą być ostrzeżeniem przed czymś jeszcze gorszym. Autor biblijny zwraca szczególną uwagę na zabranie złotych sprzętów ze Świątyni Pańskiej. Były one chlubą Izraela, ale Bóg nie pragnie złota. Prorok Ozeasz, żyjący 150 lat wcześniej wyraził to dobitnie: Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopalenia. Na nic się nie zdadzą przedmioty ze złota w kościołach, gdy serca wierzących nie są ze złota.
Psalm responsoryjny: Ps 79, 1b-2.3-4.5 i 8.9
Psalm 79 jest lamentem napisanym prawdopodobnie po zburzeniu Jerozolimy i Świątyni Salomona w 586 roku przed Chrystusem przez Babilończyków. Wyczuć w nim można silne przeżycia autora: przerażenie masakrą rodaków i zbezczeszczeniem świętego miejsca oraz zmęczeniem ponawianymi prośbami do Boga o interwencję. Modlitwa wierzącego nie zawsze musi być grzeczna i spokojna. Czasem potrzeba duchowej walki, by nie obrazić się na Boga i uczciwe odsłonić mu swoje wnętrze. Święta Teresa z Avila (XVI wiek po Chrystusie) narzekała w modlitwie na swoje oschłości duchowe. Pan Jezus jest odrzekł: Tak traktuję przyjaciół. Święta Hiszpanka odpowiedziała: Nic dziwnego, że masz ich tak niewielu. Czy Pan Jezus się obraził? Oczywiście, że nie. Psalm ten można duchowo interpretować jako ból z powodu popełnionych grzechach. Świątynią byłaby wtedy dusza ludzka, a nieprzyjaciółmi złe duchy i ich pokusy. Autor wzywa Boga do działania ze względu na Jego Imię. Imię w kulturze hebrajskiej oznaczało tożsamość, istotę, a tożsamością Pana Boga jest miłość, bo jak pisał Święty Jan w swoim Pierwszym Liście: Bóg jest miłością. Kolejna wskazówka duchowa dla nas, byśmy w ciężkich chwilach przypominali sobie o tym i odwoływali się w modlitwie do Boga, który jest doskonałą Wspólnotą Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Ewangelia: Mt 7,21-29
Pan Jezus odwołuje się dzisiaj do codziennego doświadczenia ludzi, mianowicie do budowania domów. Dom zbudowany na piasku upadnie, zbudowany na skale przetrwa. Na czym opieramy swoje życie? Komu ufamy? W niezwykłej książce o. Władysława Kluza OCG 47 lat życia autor konfrontuje życiorysy dwóch osób, które żyły w tym samym, jednak podjęły zdecydowanie inne wybory życiowe: Ojca Maksymiliana Marii Kolbego i Rudolfa Hössa. Jeden został Franciszkaninem i misjonarzem, a drugi nazistą i komendantem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam też ich drogi przecięły się w 1941 roku. Obaj przeżyli 47 lat. Po ludzku o. Maksymilian przegrał, bo oddał życie i to za obcego człowieka, a Höss wygrał, bo był częścią zwycięskiej ideologii. Tak naprawdę było odwrotnie. Heroiczny Franciszkanin wkroczył do życia wiecznego, co potwierdził Kościół przez jego beatyfikację, a III Rzesza upadła i Rudolf Höss został skazany po wojnie na karę śmierci. W tej historii jest też nadzieja. Höss, w polskim więzieniu poprosił o spowiedź. Przybył do niego o. Władysław Lohn SJ. Nie wiemy, czy uzyskał rozgrzeszenie, ale wskazuje na to fakt, iż przed śmiercią przyjął Komunię Świętą. Bóg walczy o każdego człowieka, nawet takiego, co zbudował sobie dom na piasku.
