Komentarze do czytań - Czwartek w oktawie Wielkanocy

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: o. dr hab. Waldemar Linke CP

Pierwsze czytanie: Dz 3, 11-26

Mowa wygłoszona przez Piotra w świątyni po uzdrowieniu chromego jest w dużej mierze podobna do tej, która miała miejsce w dniu Pięćdziesiątnicy. Ważną innowacją jest powołanie się na Mojżesza jako proroka, który zapowiedział przyjście postaci co najmniej równej mu pod względem znaczenia. Posłuszeństwo temu prorokowi, którego możemy nazwać nowym Mojżeszem, jest warunkiem przynależności do Izraela. Kto nie słucha nauczania Jezusa, sam się więc z Izraela wyklucza. To nie uczniowie Jezusa opuszczają wspólnotę ludu wybranego, ale niewierzący w Niego sami tę wspólnotę opuszczają. Tak powstaje koncepcja Kościoła jako Nowego Izraela, którego prawem jest dobra nowina głoszona przez Nauczyciela z Nazaretu, Syna Bożego.

Ta mowa Piotra nie przyniosła tak spektakularnego sukcesu, jak poprzednia. Po pierwszej bowiem 3000 osób poprosiło o chrzest, choć Piotr do tego nie nawoływał. Teraz zaś Piotr przypomina o konieczności odwrócenia się od grzechów i nie mamy informacji, by wskutek tego przemówienia ktoś poprosił o chrzest. Izrael nie przyjął nie tylko Jezusa, którego się zaparł wobec Piłata, ale też nie przyjął słów Mojżesza o pojawieniu się podobnego mu proroka. Droga Izraela zależy od tego, czy uzna, że Bóg w każdych czasach i w każdej sytuacji jest wierny swym obietnicom.

Psalm responsoryjny: Ps 8, 2a i 5, 6-7.8-9

Wielkość człowieka jest według Psalmu 8 powodem, by chwalić Boga. Człowiek jest żyjącym hymnem wdzięczności i podziwu dla mądrości i potęgi Boga. Taki jest obraz idealny. A ten realny, który tworzę swoim życiem? Czy nie przeżywam swego człowieczeństwa egoistycznie i narcystycznie, w podziwie dla samego siebie?

Ewangelia: Łk 24, 35-48

Jezus przychodzi jakby w ślad za tymi, którzy spotkali Go po drodze do Emaus. Entuzjastyczna reakcja Kleofasa i jego towarzysza podróży przygotowała grunt pod pojawienie się Jezusa Zmartwychwstałego w Jerozolimie. I podróżnym uciekającym z Jerozolimy, i zatrwożonym ukrytym w mieście Jezus przypomina, że Jego cierpienie i męka przewidziane były w Bożym planie jako warunki wstępne zmartwychwstania. Grupa jerozolimska ma się otrząsnąć z przerażenia wywołanego wydarzeniami związanymi ze śmiercią Jezusa i przejąć tym entuzjazmem, którego źródłem jest zmartwychwstanie. Zajmie im to wiele tygodni, a dokona się dopiero pod wpływem działania Ducha Świętego. Bóg jest niezmordowany w budzeniu w nas ufności, nadziei, odwagi. Nie zniechęca się naszą tchórzliwością i małodusznością.