19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Komentarze do czytań - czwartek, III Tydzień Wielkiego Postu

Ocena: 4.03333
1049

Niech ten najświętszy z ziemskich ojców będzie dla nas przykładem i wsparciem zawsze, ilekroć pojawiają się trudności w naszych rodzinach.

-teksty czytań-

Fot. cathopic.com/marthaartess

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska

Pierwsze czytanie: 2 Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16

Był niewątpliwie wielkim władcą, o ile nie jednym z najważniejszych w dziejach Izraela. Mimo wyjątkowej zażyłości z Bogiem i względów, jakimi cieszył się u Najwyższego, potrafił swoimi czynami zaskakiwać i sprawiać zawód. Miał świadomość swojej wielkości, ale jednocześnie umiał dostrzec swoje grzechy, swoją małość i nicość względem Jahwe. Była to niezwykła relacja: Jahwe, Bóg Izraela i Dawid, wybrany i namaszczony na króla przywódca narodu i grzesznik. Pismo Święte pokazuje, jak niezwykła była to więź, u podstaw której leżała bezgraniczna, bezwarunkowa miłość Boga do swego stworzenia oraz wierność przymierzu zawartemu z Abrahamem i Mojżeszem. Właśnie to przymierze jest przejawem nieustającej troski Boga Ojca o każdego człowieka.
Jahwe zapowiada wywyższenie domu Dawidowego i trwałość tronu dla jego potomków. Zapowiada, że Jego moc i opieka nie odwrócą się od rodu Dawida. Wiemy, że to wywyższenie, to umiłowanie Dawida znajdzie odzwierciedlenie w Osobie Jezusa Chrystusa, który będzie pochodził z jego rodu. Zapowiadany Mesjasz przyjdzie na świat jako wypełnienie proroctw, a ród Dawida będzie trwał wiecznie.
Co może zaskakiwać w tej obietnicy, to fakt że Bóg przemilcza wszelkie złe czyny Dawida, wszelkie jego upadki. Historia jego życia nie jest przecież krystaliczna, a mimo to Pan realizuje przez niego swój Boży plan zbawienia względem całej ludzkości. To przymierze, które Jahwe zawiera z Dawidem i jego potomkami, jest nowym etapem historii zbawienia, którego ukoronowaniem dziesięć wieków później jest przyjście na świat Króla królów.

Psalm responsoryjny: Ps 89, 2-3.4-5.27.29

Psalm sławi Bożą łaskawość i niezmienną wierność przymierzu, które zawarł ze swoim ludem. Autor, za którego uważa się króla Dawida, wychwala trwałość przymierza oraz Boże miłosierdzie, którego sam doświadcza. Utwór ma charakter mesjaniczny, bowiem w osobie biblijnego władcy dopatrujemy się innego króla, pochodzącego z dynastii Dawida, zapowiadanego Mesjasza. Każdy król, w tym także Dawid, sprawujący władzę w Izraelu, był zaledwie wykonawcą Bożej woli, ponieważ faktycznym władcą Narodu Wybranego był Jahwe. Wypełnieniem zbawczego planu Boga wobec człowieka i realizacją obietnicy będzie Mesjasz, doskonały władca, który będzie pochodził w rodu Dawida.    

Drugie czytanie: Rz 4, 13. 16-18. 22

Dziś, w uroczystość Św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, Kościół podaje nam do rozważenia tekst dotyczący Abrahama, człowieka głębokiej, bezwarunkowej wiary. Wspominamy w tym dniu jednak dwóch ojców, każdego z innej epoki. Pierwszy to starotestamentalny ojciec wszystkich wierzących, depozytariusz wielkiej tajemnicy Boga, realizujący ją wbrew prawom natury. Drugi, na granicy Starego i Nowego Przymierza, dostępujący zaszczytu bycia ziemskim ojcem Bożego Syna. Co ich łączy? Tym wspólnym ogniwem jest ich wiara. Pomimo wcześniejszych uprzedzeń i wątpliwości obaj podejmują decyzje, które wywrą ogromny wpływ na losy całej ludzkości. Obaj usłyszeli głos Boga, przyjęli ofiarowany dar i w ufności poddali Mu swoje życie. Każdy z nich miał prawo wątpić: Abraham, kiedy usłyszał głos nieznanego Boga, wzywającego go do opuszczenia kraju, w którym żył od lat i wyruszenia w nieznane i kiedy usłyszał zapowiedź przyszłego potomstwa. Także Józef, który zapewne inaczej wyobrażał sobie i planował przyszłe życie z młodą Żydówką. Dla każdego był to najważniejszy i decydujący moment w ich życiu. Jednak każdy z nich przyjął postawę umożliwiającą Boże działanie w ich własnym życiu i życiu ich najbliższych. W swojej wolności odpowiedzieli TAK na Boże wezwanie i pozwolili, aby Boża miłość zaczęła działać. Nie Prawo i jego przestrzeganie było tu decydującym czynnikiem, lecz czysta, niczym niezmącona wiara i zaufanie słowu Boga.

Ewangelia: Mt 1, 16. 18-21. 24a

Zastanawiamy się często, jaki był ten niezwykły, poniekąd tajemniczy, a przy tym tak prosty człowiek. Jak każdy ojciec chronił swojego syna, starając się zapewnić Mu wszystko, co najlepsze. Dbał o Jego potrzeby. Na większości obrazów, z jakimi się zetknęliśmy, jest przedstawiony albo jako starzec, albo jako w pełni dojrzały mąż, zawsze z zatroskanym wyrazem twarzy. Nie odnajdujemy w Piśmie Świętym ani jednego słowa tego, który był ziemskim ojcem Bożego Syna. A przecież odegrał w życiu Jezusa Chrystusa niezwykle istotną rolę. Stanął na straży Życia, które się właśnie poczęło. Miał Go bronić i chronić. Jak przemawiał do Jezusa, czy Go karcił, upominał? Jak wyglądała Ich wzajemna relacja?
Za kilka dni obchodzić będziemy Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, podczas której wielu z nas po raz kolejny podejmie Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. Niech ten najświętszy z ziemskich ojców będzie dla nas przykładem i wsparciem zawsze, ilekroć pojawiają się trudności w naszych rodzinach, ilekroć pojawia się ryzyko rozpadu rodziny, czy jakiekolwiek zagrożenie dla jej jedności. Za jego wstawiennictwem módlmy się o Bożą opiekę dla każdego dziecka nienarodzonego.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter