Dzień matki

Jakiś czas temu pojawiła się możliwość podpisania się pod apelem o przeniesieniu obchodów Dnia Ojca z 23 czerwca na 19 marca. Szlachetne zamiary twórców petycji do marszałka sejmu związane są z przeciwdziałaniem kryzysowi ojcostwa i małżeństwa przez połączenie tego dnia z liturgicznym wspomnieniem św. Józefa.

Osobiście uważam projekt za nietrafiony, choć rozumiem intencje i się z nimi zgadzam. Przede wszystkim zgadzam się z tym, że trudno o lepszego patrona dla ojców i wzór dla mężów niż ziemski opiekun Pana Jezusa. Myślę jednak, że nawet ustawa nie byłaby w stanie zmusić do obchodzenia Dnia Ojca 19 marca, zamiast powszechnie przyjętego 23 czerwca. Raczej warto poświęcić tyle uwagi św. Józefowi w liturgicznym przepowiadaniu i publicystyce, żeby czczący go chrześcijanie w dniu liturgicznej uroczystości nie mieli wątpliwości, że to jeden z właściwszych dni, żeby bez powodu odwiedzić swoich ojców, zatelefonować, powiedzieć „dziękuję” czy zapalić znicz.

Z kolei najwłaściwszym dniem na obchodzenie Dnia Dziecka jest uroczystość Narodzenia Pańskiego, kiedy Bóg staje się człowiekiem, a my czcimy bezbronne i zdane na łaskę dorosłych Dzieciątko Jezus. A dziś jest jeden z najlepszych dni na świętowanie Dnia Matki, gdyż obchodzimy uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Oddajemy cześć Kobiecie, którą w swoim odwiecznym planie wybrał Bóg do zrodzenia swojego Syna. Rozważając Boże macierzyństwo, czcząc Matkę Boga i naszą, można świętować Dzień Matki i powiedzieć dziś, niby bez powodu, „kocham Cię” czy westchnąć w modlitwie.

Pasterze z dzisiejszego fragmentu Ewangelii, którzy udali się pospiesznie do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę, awansowali do symbolu pierwszych wierzących, którzy dają świadectwo o tym, że Bóg wkroczył w ludzką historię. To zadanie rodziców, którzy swoim dzieciom jako pierwsi pokazują Boga. Przyprowadzając w tych dniach swoje pociechy do kościoła, pokazując im świąteczną dekorację, pozwalając dotknąć figur w żłóbku, zwłaszcza zwierząt, opowiadają historię narodzenia Jezusa. Kto lepiej niż rodzice rozumie troskę Maryi i Józefa o Bożego Syna.

Boże Narodzenie to z wielu powodów najbardziej rodzinne święta. Jednak ich istota to nie choinka, śnieg, karp czy tkliwe pastorałki, ale tajemnica Bożej Miłości ubranej w dziecięcą pieluszkę, która urzekła dziś pasterzy, a wkrótce zachwyci trzech mędrców. Dobrze, jeśli fascynuje i nas. Może wspólne, rodzinne świętowanie i kolędowanie stanie się kolejną okazją do zachwytu nad cudem Bożego Narodzenia. Pospieszmy się, choinki wkrótce stracą igły, a organiści skończą grać kolędy. A wszystkie te zewnętrzne symbole i znaki mają nam pomóc w daniu świadectwa, jak Bóg narodził się w naszych domach, rodzinach, sercach.

Tego doświadczenia potrzebuje dziś świat i o to prosimy Boga, czcząc Królową Pokoju!