Siostry i rodzina

Do takich utworów można zaliczyć komediodramat „Moje córki krowy”, cieszący się powodzeniem na pokazach przedpremierowych. Filmowi temu urządzono wielką reklamę i promocję, licząc zapewne na powodzenie obrazu u widzów.

Tematem utworu są tragikomiczne przeżycia dwóch sióstr o różnych temperamentach i charakterach. Marta jest aktorką, gwiazdą seriali, a Katarzyna nauczycielką. Obie mają problemy osobiste i, nieustannie się kłócąc między sobą, muszą się zmierzyć ze śmiercią matki i chorobą ojca. Sylwetki sióstr są doskonale skontrastowane i wyraziste, w czym pomaga świetna gra Agaty Kuleszy i Gabrieli Muskały. Despotyczny, lecz kochający ojciec zwraca się do ukochanych, kłócących się córeczek: „krowy”. Należy zaznaczyć, że nie jest to toksyczna i zdegenerowana rodzina, jakich pełno w wielu współczesnych polskich filmach. Niemniej widzimy tu modne dziś tendencje, pojawiające się dziś w reportażach, książkach, filmach i teatrach. Obowiązkowo w każdej rodzinie muszą być więc obecne jakieś tajemnicze trupy w szafie, przemilczane choroby, zadawnione konflikty, nie mówiąc już o zboczeniach, jak molestowanie czy pedofilia.

Reżyser Kinga Dębska szczęśliwie oszczędziła nam części wymienionych skrajnych wątków, jednak w zamian mamy tu niezły rodzinny galimatias konfliktów. Pytanie, czy owa mieszanka nienormalności i ciepła przemówi do widzów? Komedie czy też komediodramaty rodzinne mają w kinie polskim, podobnie jak tradycji naszej kultury, wielkie i oryginalne tradycje, od Fredry, Zapolskiej, filmów przedwojennych i czasów PRL-u, aż do współczesnych obrazów. W filmie Dębskiej warstwa satyryczna przeplata się z komedią charakterów. Ciekawe, jak ów obraz rodziny przyjmą widzowie?

„Moje córki krowy”, Polska, 2015. Reżyseria i scenariusz: Kinga Dębska. Wykonawcy: Agata Kulesza, Gabriela Muskała, Marian Dziędziel, Małgorzata Niemirska i inni. Dystrybucja: Kino Świat.

Mirosław Winiarczyk fot. Robert Palka Idziemy nr 3 (537), 17 stycznia 2016 r.