Kuba: kard. Ortega y Alamino skończył 80 lat

Należy jednak pamiętać, że 9 października papież Franciszek zapowiedział konsystorz, na którym włączy w skład 17 nowych kapłanów, z których 13 będzie miało prawa elektorskie.

Jaime Ortega y Alamino urodził się 18 października 1936 w miejscowości Jagüey w prowincji Matanzas na północy Kuby. Po nauce w szkołach w Matanzas i w seminarium Misji Zagranicznych w kanadyjskim Quebecu przyjął 2 sierpnia 1964 święcenia kapłańskie. Pracował następnie duszpastersko w swych stronach rodzinnych, obsługując wiele parafii, gdyż po zwycięstwie lewicowej partyzantki w 1959 i wypędzeniu z kraju większości zagranicznych księży powstały ogromne braki w liczbie duchowieństwa. Na przełomie lat 1966-67 przez 8 miesięcy służył w Camagüey w Wojskowych Jednostkach Popierania Produkcji, podlegających Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Po powrocie do cywila nadal prowadził bardzo aktywną działalność duszpasterską, m.in. katechetyczną i ewangelizacyjną oraz zajmował się młodzieżą, organizując dla niej obozy wakacyjne. Wykładał również w stołecznym seminarium duchownym.

4 grudnia 1978, a więc w półtora miesiąca po swym wyborze Jan Paweł II mianował go biskupem Pinar del Rio; sakry nominatowi udzielił 14 stycznia następnego roku ówczesny pronuncjusz apostolski na Kubie abp Mario Tagliaferri. W niespełna 3 lata później – 20 listopada 1981 papież powołał go na arcybiskupa metropolitę Hawany (formalnie archidiecezji San Cristóbal de La Habana). Na tym stanowisku pełnił szereg ważnych funkcji w Kościele kubańskim, a także w wymiarach całej Ameryki Łacińskiej. Rola ta jeszcze bardziej wzrosła, gdy na konsystorzu 26 listopada 1994 w Rzymie Ojciec Święty włączył 58-letniego wówczas hierarchę w skład Kolegium Kardynalskiego.

W latach 1988-99 oraz 2001-04 arcybiskup, a później kard. Ortega stał na czele Konferencji Biskupów Katolickich Kuby. W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych był drugim wiceprzewodniczącym Rady Biskupiej Ameryki Łacińskiej (CELAM). W 1996 stał na czele komisji przygotowującej proces beatyfikacyjny ks. Felixa Vareli. Uczestniczył w wielu zgromadzeniach Synodu Biskupów, kilkakrotnie był specjalnym wysłannikiem papieskim na ważne wydarzenia kościelne w różnych krajach, np. na Krajowych Kongresach Eucharystycznych w Salwadorze w latach 2000 i 2013, a w lipcu 2014 reprezentował Franciszka na obchodach 350. rocznicy założenia parafii Matki Bożej z Quebecu w Kanadzie, uważanego za „matkę wszystkich parafii” w Ameryce Północnej. W kwietniu 2005 i w marcu 2013 brał udział w obradach konklawe, które wybrało odpowiednio Benedykta XVI i Franciszka.

Kubański purpurat ma szereg odznaczeń i doktoratów honorowych, m.in. amerykańskich, meksykańskich, panamskich czy włoskich. 11 maja 2015 otrzymał w Hawanie francuską Legię Honorową z rąk prezydenta Françoisa Hollande’a.

Kardynał jest znany z krytycznego nastawienia zarówno do komunizmu, jak i kapitalizmu. Idąc za przykładem św. Jana Pawła II wielokrotnie wzywał swój naród, aby nie budował swej postkomunistycznej przyszłości na gruncie zasad wybujałego kapitalizmu. W 1998 ostrzegał swych rodaków, aby nie ulegali wpływom subkultury amerykańskiej. We wrześniu 1993 episkopat kubański pod jego przewodnictwem ogłosił list pasterski „El amor todo lo espera” (Miłość na to wszystko czeka), niezwykle krytyczny wobec rządów komunistycznych w kraju i wzywający do przemian w kraju.

W kwietniu 2010 kardynał oświadczył publicznie, że Kuba przeżywa kryzys. 20 maja tegoż roku wraz z arcybiskupem Santiago de Cuba spotkał się z prezydentem Raulem Castro w celu poruszenia sprawy więźniów politycznych na wyspie. Oznajmił później, że proces zmian będzie długi i że musi się rozpocząć od małych kroków, które obecnie są stawiane. Kardynał rozmawiał również 14 sierpnia 2015 z amerykańskim sekretarzem stanu Johnem Kerrym jeszcze przed jego wizytą na Kubie.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 211 członków, z których 110 ma prawo udziału w konklawe, w tym 23 mianowanych przez Jana Pawła II, 56 przez Benedykta XVI i 31 przez Franciszka. Wśród 101 purpuratów - nieelektorów jest 1 mianowany przez Pawła VI, 71 – przez Jana Pawła II, 22 – przez jego następcą i 7 – przez Franciszka.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Kolumbijczyk José Pimiento Rodríguez (18 II 1919), Libańczyk Nasrallah Pierre Sfeir (15 V 1920) i Brazylijczyk Paulo Evaristo Arns OFM (14 IX 1921), najmłodszymi zaś Tongańczyk Soane Patita Paini Mafi (ur. 19 XII 1961), Urugwajczyk Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB (4 VII 1959) i Hindus Baselios C. Thottunkal z Kościoła syromalankarskiego (15 VI 1959). Najdłuższy staż w Kolegium Kardynalskim ma Brazylijczyk Paulo Evaristo Arns OFM, mianowany kardynałem 5 III 1973. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977, a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.