Około XV w. odmawianie Różańca połączono z rozważaniem życia Jezusa i Maryi. Wyodrębniono 15 istotnych tajemnic z ich życia i powiązano je z dziesiątkami „Zdrowaś Maryjo”. Tajemnice podzielono na trzy części: radosne, bolesne i chwalebne. W ten sposób ukształtowała się taka postać Różańca, jaką znamy dzisiaj.
Niektórzy uważali, że Różaniec wiąże się ze św. Dominikiem, założycielem zgromadzenia dominikanów. Dominikanie faktycznie byli i są wielkimi propagatorami Różańca. W 1569 r. papież Pius V – dominikanin – specjalnym dokumentem nadał Różańcowi formę, która przetrwała aż do naszych czasów.
W 2002 r. Jan Paweł II, wielki miłośnik modlitwy różańcowej, ogłosił list apostolski „O Różańcu Świętym” i wprowadził nowe tajemnice, które nazwał „Tajemnicami światła”.
Przez całe stulecia Różaniec krzewił się głównie dzięki bractwom różańcowym. One organizowały różańcowe nabożeństwa i procesje, niekiedy miały własne kaplice w kościołach, zwłaszcza dominikańskich, często fundowały dla kościołów obraz Matki Bożej Różańcowej. Przynależność do bractwa wiązała się z możliwością uzyskania specjalnych odpustów.
Potędze modlitwy różańcowej przypisuje się pokonanie floty tureckiej pod Lepanto 7 października 1571 r. Święto Matki Bożej Różańcowej ustanowił w 1573 r. papież Grzegorz XIII, nakazując je obchodzić jako dziękczynienie Bogu za ocalenie Europy od niebezpieczeństwa dechrystianizacji.
MODA CZY COŚ WIĘCEJ
Wiele osób chwyta się Różańca, kiedy przechodzi przez trudne momenty życia. – Wychowałem się w katolickiej rodzinie, ale dopiero przed dwoma laty zacząłem modlić się na różańcu. Zrobiłem habilitację – jestem lekarzem transplantologiem – i straciłem orientację, co jest w życiu najważniejsze. Chwyciłem się Różańca. Modlitwa różańcowa wnosi pokój i pomaga uporządkować życie – podkreśla Grzegorz Senatorski.
O. Stanisław Przepierski jest inicjatorem cyklu wywiadów "Oto Matka Twoja"
i Ogólnowarszawskiego Dnia Modlitwy Różańcowej
i Ogólnowarszawskiego Dnia Modlitwy Różańcowej
– W świecie pełnym zamętu, rozchwiania wartości, ogromnej erozji życia rodzinnego, mnóstwa problemów natury ekonomicznej, egzystencjalnej, jak utrata pracy, brak środków do życia, modlitwa różańcowa daje poczucie stałości i bezpieczeństwa – mówi ks. Romuald Jaworski, psychoterapeuta, kierownik katedry Psychologii Religii w Instytucie Psychologii UKSW.
– Sama forma odmawiania Różańca, angażująca umysł, wyobraźnię i uczucia, jest źródłem ładu wewnętrznego. To modlitwa ponadczasowa, dla każdego – zauważa o. Jerzy Limanówka. – Każdy z nas przeżywał cierpienie, osamotnienie, jak Jezus w Ogrójcu. W tajemnicach Różańca każdy może odnaleźć siebie ze swoimi problemami – mówi.
– Odmawianie Różańca ma służyć zaczerpnięciu jak najwięcej z etapów życia Chrystusa – mówi o. Stanisław Przepierski, dominikanin. – Modlitwa Różańcowa ma przede wszystkim osadzenie w Ewangelii, właściwie jest Słowem Bożym, przejściem przez całe życie Jezusa, ale jak to mówi bł. Jan Paweł II, „oczyma i sercem Maryi”. Przyglądaniem się Jezusowi od momentu Jego wcielenia. Odkrywaniem tajemnicy Emanuela, czyli programu „Nie lękaj się, znalazłaś Łaskę u Boga”, skierowanego nie tylko do Maryi, ale także i do nas. Właśnie na tym polega cud różańcowej modlitwy – odkrywanie mesjańskiego pokoju: „Nie lękaj się, znalazłaś łaskę u Boga i Boże Miłosierdzie” – wyjaśnia o. Przepierski. I dodaje: Różaniec jest też drogą dojrzewania – nie od razu wszystko rozumiem, ale przez systematyczne praktykowanie, stopniowo zostaje mi objawiony Chrystus, plany dotyczące mnie samego i innych ludzi. Ta modlitwa skutkuje duchowymi owocami. Kościół doświadczał tego w sytuacjach przeżywania pokus, różnych zagrożeń i walki. Różaniec ma moc oddalania zła. Ludzie to intuicyjnie wyczuwają. Stąd moim zdaniem modlitwa różańcowa będzie przeżywać odnowę. Nie nazwałbym jednak tego modą, ale wyraźnym znakiem działania Ducha Świętego, który chce pobudzić w Kościele do odnowy modlitwy Różańcowej – puentuje zakonnik.
 | Irena Świerdzewska |
Co? Gdzie? Kiedy?
