Zaskoczenia

Tegoroczny Dzień Papieski jest pod innym hasłem niż to z naszej okładki. Ale to nie pomyłka.

Przyznaję się do zaskoczenia, które przeżyłem w czasie kanonizacji św. Jana Pawła II w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 27 kwietnia 2014 r. Było w tym nawiązanie do dnia śmierci papieża Polaka w wigilię święta Bożego Miłosierdzia oraz do jego roli w uznaniu i upowszechnieniu kultu Bożego Miłosierdzia. To sprawiało, że podobnie jak wielu spodziewałem się ogłoszenia Jana Pawła II papieżem miłosierdzia. Tymczasem Ojciec Święty nas zaskoczył, ogłaszając go papieżem rodziny. – W posłudze Ludowi Bożemu Jan Paweł II był papieżem rodziny. Kiedyś sam powiedział, że chciałby zostać zapamiętany jako papież rodziny – mówił Franciszek. Po latach widać, jak sprawa małżeństwa i rodziny jest przedmiotem ostrego sporu w świecie i w Kościele i jak bardzo potrzebuje wielkiego patrona.

Inne zaskoczenie przeżyłem, widząc listę 21 kardynałów mianowanych 6 października br. Do nieszablonowych decyzji Ojciec Święty zdążył nas już przyzwyczaić, zwracając szczególną uwagę na tzw. peryferia. Kardynałami ustanawia biskupów z niewielkich wspólnot, choćby w Mongolii czy w Ziemi Świętej, posługujących w trudnych warunkach. Nie trzyma się tradycyjnego klucza. W poprzednim rozdaniu purpurę otrzymał metropolita łódzki kard. Grzegorz Ryś, a nie metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski. Za pontyfikatu Franciszka kardynałami nie zostali też metropolici Mediolanu czy Paryża i nie świadczy to o żadnych animozjach.

Na marginesie dodam, że zaskakuje mnie również sensacyjny tekst w „Gazecie Wyborczej”: „Abp Jędraszewski lekceważy papieża”. Miałoby się to przejawiać w nieobecności abp. Jędraszewskiego w Rzymie na synodzie o synodalności. Nie wierzę, że w redakcji GW nie wiedzą, iż nie można uczestniczyć w synodzie z własnego widzimisię. Część uczestników jest zaproszona bezpośrednio przez Stolicę Apostolską, inni uczestniczą z urzędu albo są delegatami konferencji episkopatu. Arcybiskup Jędraszewski od marca nie jest już zastępcą przewodniczącego KEP, w lipcu osiągnął wiek emerytalny i nie został wyznaczony jako delegat (delegatem nie jest też abp Stanisław Gądecki, kard. Kazimierz Nycz i inni). Jako znak aprobaty Stolicy Apostolskiej dla abp. Jędraszewskiego można odczytać fakt powierzenia mu dalszych rządów do czasu wyznaczenia następcy. Nie zdziwiłbym się, gdyby trwało to aż do rozstrzygnięcia w Watykanie sporu z ks. Dariuszem Rasiem w sprawie odwołania go z probostwa najbogatszej w Polsce parafii.

Zaskoczeniem, do którego wracam, jest dla mnie obecność wśród nowych kardynałów o. Timothy’ego Radcliffa OP, znanego z lobbowania za jednopłciowymi „małżeństwami” i za święceniem gejów na księży. Jako generał dominikanów (1992–2001) mówił o nich jako o „darze” dla Kościoła. W 2005 r. na łamach „The Tablet” kwestionował podpisaną przez Benedykta XVI instrukcję zakazującą dopuszczania do święceń osób o utrwalonych skłonnościach homoseksualnych czy hołdujących tzw. kulturze gejowskiej. Nic mi nie wiadomo o tym, żeby swoje poglądy odwołał. Znam natomiast kontrastujące z nimi odpowiedzi papieża Franciszka na pytania włoskich biskupów o możliwość wyświęcania homoseksualistów. Papieska odpowiedź 20 maja br. brzmiała: „Nie, za dużo jest już pedalstwa w seminariach”. Z tych mocno emocjonalnych słów tłumaczył potem Franciszka szef Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej Matteo Bruni. Nie bacząc na to, 11 czerwca do innej grupy biskupów Ojciec Święty powiedział dokładnie to samo! I nie jest to jego odosobniona wypowiedź w tej sprawie. 6 czerwca 2013 r. na audiencji dla prezydium Konfederacji Zakonów Ameryki Łacińskiej wyznał: „W kurii są prawdziwie święci, lecz jest też nurt zepsucia. Mówi się o lobby gejowskim, i to jest prawda. Istnieje. Musimy ocenić, co da się zrobić”. Wobec tych wypowiedzi nominacja o. Radcliffa jest dla mnie zaskoczeniem.