Poza tym, jak dobrze popatrzeć, to Kościół powszechny żyje dużo ważniejszymi wyzwaniami. Będąc Europejczykami, bardzo często, niestety, zapominamy o szerszej perspektywie. O tym, że już od jakiegoś czasu to nie nasz kontynent ustanawia standardy, także w odniesieniu do Kościoła i chrześcijaństwa w ogóle. To nie w Europie chrześcijanie giną śmiercią męczeńską za wiarę, to nie Europa daje świadectwo o Chrystusie, to nie Europejczycy bronią moralnych standardów.
Po straszliwej zbrodni na dwudziestu jeden Koptach, dokonanej przez terrorystów z Państwa Islamskiego na terenie Libii, katolicki biskup Trypolisu Giovanni Martinelli nie chciał się ewakuować, oświadczył, że pozostanie ze swoją grupą wiernych aż do końca. Dodał, że zaszczytem będzie dla niego ponieść śmierć męczeńską i dać świadectwo wiary. Dlatego może warto odwrócić perspektywę. Tym razem spojrzeć na siebie oczami misyjnego Kościoła. I zadać sobie pytania: W jaki sposób naszej europejskiej wewnątrzkościelnej dyskusji przypatrują się chrześcijanie z Bliskiego Wschodu czy Afryki? Co oni o nas myślą? Jakie dajemy świadectwo o europejskim chrześcijaństwie?
Otóż odpowiedzi znajdziemy choćby w najnowszej książce pochodzącego z Gwinei afrykańskiego kardynała Roberta Saraha, obecnie przewodniczącego Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W wywiadzie-rzece zatytułowanym „Bóg albo nic” kardynał Sarah pokazuje, co Afryka myśli o „Zachodzie, narzucającym fałszywe wartości za pomocą argumentów politycznych i finansowych”. Na propozycje niemieckich duchownych postulujących poluzowanie wymogów dotyczących udzielania Komunii św. odpowiada prosto i zdecydowanie: „Pomysł, by umieszczać nauczanie Magisterium w ładnym pudełku, oddzielając je od praktyki duszpasterskiej – która może ewoluować w zależności od okoliczności, mód i namiętności – jest formą herezji, niebezpieczną schizofreniczną patologią”.
Po czym dodaje: „Kościół afrykański będzie zdecydowanie sprzeciwiać się buntowi przeciwko nauczaniu Jezusa i Jego Magisterium”. W imieniu afrykańskich wspólnot wierzących poucza obywateli Zachodu: „Europa nie może zapomnieć, że jej kultura jest całkowicie przeniknięta chrześcijaństwem i wonią Ewangelii. Jeśli Stary Kontynent definitywnie odłączy się od swoich korzeni, to obawiam się, że doprowadzi to do wielkiego kryzysu całej ludzkości, którego od czasu do czasu rozpoznaję już pewne początki”. Ponieważ Afryka ciągle patrzy na nasz kontynent jako na wyznacznik wszelkich standardów, przeto właśnie na nas spoczywa ogromna odpowiedzialność nie tylko za Europę, ale również za wspólnoty chrześcijańskie rozsiane w innych częściach świata.
Niestety, coraz bardziej okazuje się, że to właśnie my powinniśmy zacząć spoglądać na inne zakątki świata, gdzie istnieje prawdziwa chrześcijańska wizja. Bo inaczej czeka nas powtórka z początków chrześcijaństwa, gdzie pomimo męczeństwa Kościół w Afryce i na Bliskim Wschodzie rozkwitał, podczas gdy w sercu Europy panowało ciemne barbarzyństwo.
 | Stefan Meetschen |
Co? Gdzie? Kiedy?
