Prezydent w stajni Augiasza

Rankingi Światowego Forum Gospodarczego pokazują polskie zaniedbania okresu transformacji, szczególnie marazm ostatnich ośmiu lat. Nowego prezydenta czeka więc zadanie godne Herkulesa.
Będzie nim czyszczenie tytułowej stajni Augiasza, jaką – wbrew opinii mainstreamu – jest państwo polskie. W ostatnim rankingu ŚFG jesteśmy sklasyfikowani na 43. miejscu na 144 państwa, co szaremu obywatelowi może wydawać się przyzwoitym wynikiem. Należy jednak pamiętać, że ta klasyfikacja nie mierzy stopy życiowej, ale względny stopień konkurencyjności gospodarki. Bogactwo jest brane pod uwagę, ale nie stanowi czynnika decydującego. Akurat pod tym względem jest najlepiej – Polska jest 19. największym rynkiem świata i właśnie ten czynnik jest jednym z głównych powodów, dla których jesteśmy na 43. miejscu. Pod innymi względami, a w pierwszej kolejności zajmiemy się tymi, które nie wymagają żadnych nakładów finansowych, jest tragicznie.

Pierwszym czynnikiem na liście Forum („Filar 1”, jak to określa ŚFG), który decyduje o stopniu konkurencyjności kraju – i nie jest to przypadek – jest jakość jego instytucji państwowych: chodzi o rząd i wymiar sprawiedliwości. Pod względem efektywności rozpatrywania sporów prawnych stoimy na miejscu 118. (!!!). Każdy, kto kiedykolwiek miał jakiekolwiek kłopoty w tym zakresie, doskonale wie, jak nieprecyzyjne, często wręcz wewnętrznie sprzeczne jest nasze prawodawstwo i jak opieszale i dowolnie działa wymiar sprawiedliwości. Forum potwierdza tę obserwację, pod tym względem jesteśmy na poziomie… Madagaskaru.

Ludzie i pieniądze

Kolejnym „osiągnięciem” na skalę światową jest zakres uciążliwości przepisów tyczących się działalności gospodarczej – miejsce 117. Tu minimalnie wyprzedzamy Zimbabwe. Tak jest! U nas jest zaledwie odrobinę lepiej niż w państwie rządzonym po dyktatorsku przez imć Mugabe! Pod względem przejrzystości w zakresie sprawowania rządów jest nieco lepiej – 110. pozycja, pomiędzy Jamajką a Tanzanią. Jak to jest możliwe, że mainstream milczy na te tematy!

Pokonanie barier stojących na drodze normalnego rozwoju gospodarczego nie wymaga nakładów finansowych, ale ogromnego wysiłku w zakresie prawodawstwa oraz organizacji i działalności organów władzy państwowej

Ostatnie osiem lat to także okres gwałtownego zadłużania się państwa. Efektów tych wydatków nie widać, o czym za chwilę, poza radykalnym pogorszeniem się stanu finansów państwa. Jeśli chodzi o poziom deficytu budżetowego i ogólny poziom zadłużenia państwa, jesteśmy, odpowiednio, na 100. i 96. miejscu. Dużo się mówiło i pisało na temat budowy autostrad z okazji mistrzostw Europy w piłce nożnej, ale jeśli chodzi o jakość dróg, jesteśmy na miejscu 89. (przypominam, że na 144 kraje). Natomiast jakość infrastruktury kolejowej daje nam 55. miejsce. Najwyraźniej osiągnięć z okresu międzywojennego nie zniszczyły pożoga wojenna i prawie pół wieku sowieckiej okupacji.

Po długim okresie milczenia na ten temat w mediach zaczyna się dyskutować o emigracji – dwa miliony stracone dla Polski to ogromna wyrwa w potencjale gospodarczym narodu. Dane Forum potwierdzają tę smutną prawdę: w zakresie zdolności do utrzymania zdolnych ludzi jesteśmy na miejscu 117., a w zakresie zdolności przyciągania ludzi utalentowanych – na miejscu 124. Przed nami takie kraje, jak na przykład Czad (99.), Suazi (87.), Wietnam (74.), Peru (45.) i Rwanda (20.). Tak, ta sama Rwanda, w której w 1994 r. doszło do ludobójstwa! Jeśli w tym ostatnim kraju udało się tak szybko zasypać przepaść pomiędzy dwoma plemionami, które wylały morze krwi, to może i u nas da się jeszcze szybciej pokonać dzielące nas różnice i wkroczymy na drogę szybkiego rozwoju gospodarczego, a owe dwa miliony powrócą?