Relikwie bł. Carlo Acutisa w Sanktuarium św. Ojca Pio na Gocławiu

Błogosławiony Carlo Acutis, patron młodzieży i internautów został beatyfikowany 10 października 2020 roku.

Urodził się 3 maja 1991 roku w Londynie, gdzie jego rodzice Andrea i Antonia (z d. Salzano) przebywali okresowo ze względów zawodowych. Ale już we wrześniu tegoż roku wrócili do swego rodzinnego Mediolanu.

Od najmłodszych lat Carlo był pogodnym, uśmiechniętym dzieckiem, otwartym nie tylko na najbliższych, którym często okazywał miłość, ale także na wszystkich, z którymi się spotykał.

Był bardzo podobny do swych rówieśników: kochał morze, podróże, łatwo nawiązywał nowe przyjaźnie, również z osobami obcymi, przypadkowymi, które pojawiły się choćby na krótko w jego życiu. Jednocześnie różnił się od wielu, może nawet większości swych kolegów, swoją głęboką wiarą, przejawiającą się na różne sposoby.

W wieku 7 lat Carlo przystąpił do I komunii świętej, co jeszcze bardziej umocniło jego pobożność. Codziennie chodził na Mszę św. Eucharystię nazywał swoją autostradą do nieba. Pragnąc dzielić się z innymi doświadczeniem głębokiej eucharystycznej pobożności stworzył wystawę o cudach eucharystycznych.

Obok codziennej komunii św. drugim filarem jego pobożności był kult maryjny. Wiele czasu spędzał też na adoracji Najświętszego Sakramentu.

Będąc wielkim czcicielem Najświętszej Maryi Panny uważał Ją za swoją matkę i obrończynię; codziennie odmawiał różaniec, szerzył pobożność do Niej w swym otoczeniu, odwiedzał Jej sanktuaria, w tym Lourdes i Fatimę. Pod wpływem lektury „Traktatu o Czyśćcu” św. Katarzyny Fieschi z Genui (1447-1510), w którym opisywała ona swe wizje cierpień dusz czyśćcowych, postanowił modlić się za grzeszników, aby nigdy nie trafiali do tego miejsca.

Bł. Carlo bronił też świętości rodziny, występując przeciw rozwodom, oraz życia w obliczu zagrożeń przez aborcję i eutanazję.

Jego twórcze i pięknie rozwijające się życie zakończyło się bardzo wcześnie. W październiku 2006 wykryto u niego ostrą nieuleczalną postać białaczki. Trafił do szpitala w Monza koło Mediolanu, gdzie jednak nie tracił optymizmu i uśmiechu, z którego był powszechnie znany. Odwiedzającym go rodzicom, bliskim i znajomym powiedział, że ofiarowuje „swe cierpienia Panu, za papieża i Kościół, aby uniknąć czyśćca i iść prosto do nieba”.

Zmarł 12 października 2006 roku w wieku zaledwie 15 lat w opinii świętości jako „mały wielki i cudowny przyjaciel i apostoł Jezusa Chrystusa”. Zgodnie z jego życzeniem pochowano go na cmentarzu miejskim w Asyżu – mieście św. Franciszka, którego bardzo kochał i podziwiał. To tam właśnie zostanie wyniesiony na ołtarze.

Przeczytaj także: "Bł. Carlo Acutis żył informatyką, ale uważał, aby nie stała się ona złodziejem czasu"

Myśli bł. Carlo Acutisa:

• „Szczęście to zapatrzenie się w Boga, a smutek i zgorzknienie to zapatrzenie się w samego siebie”
• „Być zawsze blisko Chrystusa – to jest mój plan na życie"
• „Rodzimy się jako oryginały, a umieramy jako fotokopie”
• „Nasz cel musi być nieskończony, a nie skończony. Nieskończoność to nasza Ojczyzna. Niebo czekało na nas od zawsze”
• „Jezus postępuje bardzo oryginalnie, ponieważ chowa się w malutkim kawałeczku chleba. Tylko Bóg może zrobić coś tak niewiarygodnego!”
• „Im więcej Eucharystii otrzymujemy, tym bardziej stajemy się podobni do Jezusa, tak że już na ziemi doświadczamy przedsmaku Nieba!”
• „Spowiedź jest jak ogień, dzięki któremu balon wznosi się w powietrze”
• „Cieszę się, że umieram, ponieważ przeżyłem swoje życie, nie marnując nawet jednej minuty na to, co nie podobałoby się Bogu”.

Retransmisja z beatyfikacji Carlo Acutisa: