Wąska ścieżka zwana „Croagh Patrick” liczy 4 mile i wiedzie na wysokość 764 m n.p.m. Nierzadko pielgrzymi pokonują ten szlak boso. Do wybuchu pandemii, kulminacyjna niedziela na przełomie lipca i sierpnia gromadziła 20 tysięcy pielgrzymów.
W tym roku było ich nieco mniej, za to przybyli ze wszystkich stron Irlandii i nierzadko również spoza niej. Księża spowiadali nieustannie, a Msze odprawiane były co godzinę. Żywiołowe reakcje wywoływały dwie siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, które wspinały się w habitach. Jedna z nich, siostra Augustyna Matusik przybyła z Polski. Jak mówiły: „widok sióstr w habitach, które wspinają się w górach, przysporzył innym wiele radości”.
Tzw. „Reek Sunday” jest jednym z największych wydarzeń roku dla lokalnych organizacji katolickich. U podnóża górskiego szlaku, gdzie znajduje się figura św. Patryka, członkini Legionu Maryi z Westport rozdawała pielgrzymom cudowny medalik, opowiadając o sensie zawierzenia swego życia Matce Bożej.
Jednym z charakterystycznych rytuałów pielgrzymów jest modlitwa osobista podczas okrążania obiektów na górze Reek, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Kolejnym rytuałem jest wspinanie się po ostrych skałach z butami w plecaku.
Katolickie media przytaczają świadectwo Micheála:
To chyba mój dziesiąty raz, kiedy idę boso i szczerze mówiąc, nigdy się nie skaleczyłem. Jest to mój akt pokutny na pamiątkę dziadka, który został aresztowany na Croagh Patrick 100 lat temu, podczas irlandzkiej wojny domowej
– wyjaśnił Micheál, dodając że na początku pandemii urodził się jego syn, z którym co niedzielę bierze udział w Eucharystii, i pewnego dnia również zabierze go na wspinaczkę ścieżką św. Patryka.
Co? Gdzie? Kiedy?
