Kontrkulturowe rodzicielstwo

W świecie zachodnim zapaść demograficzna jest faktem. Różnie tłumaczy się jej przyczyny. Lewa strona zrzuca winę na tradycyjną dominację mężczyzn, prawa na zepsucie tradycyjnych wartości. Pewne jest to, że środki zaradcze nie działają. Jak przekonać kobiety, aby chciały rodzić dzieci i opiekować się nimi? Jak zachęcić mężczyzn, by odpowiedzialnie uczestniczyli w rodzicielstwie?

Bezinteresowna służba rozciągnięta w czasie jest kontrkulturowa. Rodzicielstwo i opieka nad maluchem wiążą się z relacją między tym, co kobiece, a tym, co męskie. Rozumienie relacji międzyludzkich w kategoriach walki o władzę wygasza wszelką motywację, by się poświęcać na rzecz przyszłych pokoleń.

„Do niewiasty zaś rzekł: Sprawię, że wiele wycierpisz z powodu brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, będziesz pożądała swego męża, a on będzie panował nad tobą” (Rdz 3, 16). Są to słowa Boga po grzechu: dominacja jednych ludzi nad innymi – a tutaj w szczególności mężczyzn nad kobietami – jest konsekwencją odrzucenia planu Stworzyciela, nie była częścią pierwotnego zamysłu. Można powiedzieć, że od grzechu pierworodnego dominacja jest zawsze obecną pokusą w relacjach międzyludzkich. Nie jest to jednak pokusa nieprzezwyciężalna, a już na pewno nie jest cechą osobistych relacji.

Syn Boży odwrócił tę sytuację. Przed rozstaniem z apostołami, w uroczystym momencie ostatniej wieczerzy, Jezus klęka i myje brudne stopy każdego z nich. Była to praca niewolników, i to tych najniższych. Bóg zbawia nas właśnie poprzez uniżenie. Jeśli grzech stworzył sytuację poddania, Chrystus zwycięża nad nim, wchodząc w poddanie i wypełniając je miłością. Ci, którzy ze zdumieniem patrzyli, jak umywa im nogi, wkrótce ujrzą Go na krzyżu, oddającego życie za tych, którzy nie zrobili nic, by na to zasłużyć.

To samo stanie się z tymi, którzy podążali za Chrystusem, ucieleśniając nauczanie Mistrza. Święty Paweł pisze do Koryntian: „Albowiem będąc wolnym, stałem się niewolnikiem wszystkich, abym jak najwięcej pozyskał” (1 Kor 9, 19). W ten sam sposób wielu świętych poświęciło swoje życie bezinteresownej służbie tym, którzy byli pogardzani przez wszystkich. Na przykład o. Damian, Matka Teresa z Kalkuty… i ogromna rzesza ludzi, którzy poświęcili swoje życie służbie, pozostając w całkowitym ukryciu. Takie zadanie mają także rodzice, którzy z hojnością decydują się na kolejne dziecko.