Zakonnicy ślubują ubóstwo. O wszystko muszą pytać, nic nie mogą uznać za swoje, nie wolno im zabezpieczać się na przyszłość. Osoba żyjąca w świecie ma natomiast przyjąć ubóstwo, jakie do niej przychodzi. Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein) mówiła, że kilka razy lepiej jest przyjąć umartwienie, które przyszło samo, spoza nas, niż to, które człowiek sobie narzucił. Jeśli ktoś sobie wymyśla formę ubóstwa, musi się liczyć z komplikacjami, które Pani wymienia. Najprostszym ubóstwem jest zgodzić na przyjęcie wymagającej woli Boga i za wszystko dziękować. Także za braki, które są często źródłem upokorzeń: bo inni mają mieszkanie, a ja wciąż wynajmuję; inni mają dobre sprzęty, dobry samochód, mnie psuje się wciąż wszystko itp. Ubóstwo świeckich może także powodować utratę szacunku rodziny i znajomych. Wychodzimy na nieudaczników, naiwniaków.Jestem osobą świecką, żyję samotnie, nie odczytałam powołania do żadnej wspólnoty zakonnej. Jeździłam na różne rekolekcje do wielu zgromadzeń. Ale czuję, że mam być sama. Jest to trudne. Ostatnio zastanawiam się, na ile, jako człowiek świecki, mam być uboga? Na ile ubóstwo prowadzi do marksizmu – nienawiści do bogatych? Na ile moje ubóstwo zadymi moją bylejakość i moje lenistwo? Czy nie uzasadni mojej pychy, zarozumiałości, narcyzmu, iluzorycznego przekonania o wyjątkowości i szlachetności?
Ubóstwo świeckich w istocie ma być wyborem jednego ukrytego w roli Skarbu, dla którego sprzedajemy inne dobra. Tym Skarbem jest Chrystus. On chce dać nam nie tyle bogactwo zewnętrzne, co wnieść raj w nasze wnętrze. Kto pozwoli Jezusowi ubogacać duszę, będzie żywy wewnętrznie. Jeżeli ktoś będzie chciał zachować swoje życie przede wszystkim przez gromadzenie pieniędzy, będzie martwy wewnętrznie. Nie będzie miał raju serca. Automatycznie będzie dążył do raju zewnętrznego. Zawsze będzie się otaczał komfortem. Na ubóstwo stać tylko ludzi bogatych. Ludzie biedni zawsze będą uczestnikami dręczącej gonitwy za materią. Będą zawsze odpoczywać i będą zawsze zmęczeni. Kto nie żyje Bogiem, dziełami Trójcy Świętej, nie będzie nigdy wypoczęty.
Szatan przekonuje każdego z nas, że mamy mało! Według diabła mamy za mało w trzech dziedzinach: mam, mogę, znaczę. Każdy, który się boi o przyszłość, jest chciwy. Zawsze się denerwuje, aby swoje życie zabezpieczyć.
Dziecko jest szczęśliwe przy ojcu i w matce. Zależność od Boga stanowi nasze szczęście. Nasz TATA jest najbogatszy i wszystko może nam dać, o ile tego naprawdę potrzebujemy.
Zajrzyj na blog ks. Marka!
ks. Marek Kruszewski
Idziemy nr 28 (357), 8 lipca 2012 r.
Co? Gdzie? Kiedy?
