Maksymalni

Sformułowanie „apostolski Kościół” oznacza, że został zbudowany przez Chrystusa na „fundamencie apostołów” /Ef 2,20/. Apokalipsa przedstawia wizję Kościoła opartego na dwunastu warstwach fundamentu, na których napisane są imiona apostołów /Ap 21,14/. I Kościół wiernie strzeże i przekazuje naukę oraz jasne zasady moralne otrzymane od nich. Ponadto Kościół jest wciąż oświecany i kierowany przez apostołów; w tym sensie, że ich następcami są biskupi. Kolegium biskupów w jedności z papieżem, biskupem Rzymu, następcą św. Piotra stanowi kontynuację misji Kolegium Dwunastu.

Jezus sam „posłany przez Ojca” wybrał dwunastu najbliższych współpracowników, aby Mu towarzyszyli. Włącza apostołów do misji otrzymanej od Ojca. Stali się „Jego posłanymi” /J 20,21/. Usłyszeli misyjny nakaz, otrzymali potrzebną moc i w imieniu Chrystusa spełniają posłannictwo /2Kor 5,20/. Przez nich Duch Święty kontynuuje misję Chrystusa /Mt 10,40/. Trwać ona będzie aż do skończenia świata. Nic dziwnego, że apostołowie zatroszczyli się o wybór i przygotowanie swoich następców. Przekazali zadanie prowadzenia dalej rozpoczętego Dzieła.

Jezus przekazał więc władzę nad Kościołem apostołom. Składają się na nią władza głoszenia Słowa, udzielania sakramentów i kierowania Kościołem /jurysdykcja/. W ten sposób trwa w Kościele apostolski dynamizm, który jest przekazywany kolejnym następcom i trwa nieprzerwanie w „świętym stanie biskupów”.

Apostoł w sensie ścisłym to jeden z Dwunastu; ten, który spotkał zmartwychwstałego Jezusa i otrzymał od Niego prawo głoszenia Ewangelii. Ale szybko pojęcie to rozszerzono, obejmując nim liczących się głosicieli Dobrej Nowiny, np. Pawła /1Kor 9,1/, Barnabę /Dz 14,4/ czy chociażby Cyryla i Metodego – apostołów Słowian. Pełnili wiodące funkcje i byli obdarzeni autorytetem zakładania Kościoła.

Specyfiką chrześcijaństwa jest, że głosząc zbawienie /Dz 2,11/, odwołuje się przede wszystkim do wydarzeń związanych z konkretną historią i geografią. Jest więc „wiarą narratywną”, czyli zakorzenioną w relacjach świadków. Oni są gwarancją ciągłości pomiędzy dzisiejszym Kościołem a wspólnotami wszystkich czasów. Wiara odnosi się do faktów, które miały miejsce i które zostały utrwalone. Stąd m.in. Ewangelia i Listy są ponadczasowym zapisem pierwotnego doświadczenia wiary apostołów. Stanowią natchniony dar ich pokolenia dla Kościoła w każdym wieku.

Na tej podstawie masz prawo pytać każdego, kto staje w drzwiach, powołuje się na Boga i uważa się za Jego świadka – co cię łączy z Jerozolimą? Jaka jest historyczna ciągłość twojej misji?

ks. Jan Sawicki Idziemy nr 31 (360), 29 lipca 2012 r.