Komentarze do czytań - Środa, I Tydzień Wielkiego Postu

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Klementyna Pawłowicz-Kot

Pierwsze czytanie: Jon 3, 1-10

Niniwa, stolica Asyrii, potęgi, która podbiła królestwo utworzone przez Dawida i uprowadziła do niewoli wielu Izraelitów, w przekazie biblijnym stała się symbolem tego, co wrogie. Do tego znienawidzonego miasta Bóg posyła proroka Jonasza, by głosił Słowo Boże. Jonasz przestraszył się i przez długi czas na wszelkie sposoby próbował uniknąć wypełnienia woli Bożej. Jednak splot wydarzeń ostatecznie doprowadził go do Niniwy, gdzie po raz drugi, otrzymał od Boga tę samą misję. Tym razem już nie uciekał, lecz wstał, poszedł i głosił z taką mocą, że wszyscy, bez względu na stan, począwszy od króla, a skończywszy na ostatnim bydlęciu, nawrócili się. W dzisiejszej perykopie można zwrócić uwagę na decydujący moment w podjęciu misji i nawrócenia.

Każdego z nas na swój szczególny sposób Bóg posyła na misje głoszenia prawdy o Bogu i człowieku zawartej w Słowie Bożym. Nie zawsze łatwo ją zrozumieć. Czasem wydaje się zbyt mocno odbiegająca od powszechnie obowiązujących sposobów życia. Wymaga odwagi i podjęcia jakiegoś trudu. Historia Jonasza pokazuje, że trudno jest uciec od swojego posłania. Przychodzi taki moment, że trzeba się skonfrontować z prawdą o własnym życiu i po prostu wstać i pójść, dokądkolwiek Bóg zechce.

Psalm responsoryjny: Ps 51, 3-4. 12-13. 18-19

Oto przejmująca modlitwa człowieka, który dostrzegł swoje grzechy, zna swoje ograniczenia i słabości. Ale nie boi się przyjść do Boga, wierzy w Jego miłosierdzie. Wie, że tylko od Niego płynie moc zdolna przezwyciężyć ludzkie słabości. Pokora i skrucha jest drogą do serca Boga.

Ewangelia: Łk 11, 29-32

Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.

Przyjąć tajemnicę Jezusa z wiarą, nie jest łatwo. Świat całym swoim bogactwem i możliwościami wprowadza zamęt. Ciągle poszukujemy jakiegoś ostatecznego potwierdzenia, że Prawda jest prawdą.

Jezus wzywa nas dzisiaj do pewnego radykalizmu, potwierdzenia bezwarunkowym, prostym, „tak, wierzę” w zbawczą moc Jezusa i przełożenia w codziennym życiu.

Potrzeba otwartości Królowej Saby, która zaciekawiona mądrością Salomona, wyruszyła w daleką i niebezpieczną podróż, odwagi proroka Jonasza i determinacji mieszkańców Niniwy, by Jezus Chrystus, stał się jedynym znakiem miłości Boga.