Słowo w Chrystusie pozwala się dotknąć. Zmartwychwstały Pan uprzedza Tomasza i pozwala mu się dotknąć. To okazja, by rozczarowany wspólnotą apostoł wszedł na głębszą drogę wiary i nauczył się nowego sposobu relacji ze Zmartwychwstałym.
komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: s. Anna Juźwiak AP
Pierwsze czytanie: Ef 2, 19-22
W czasie wakacji lubimy robić sobie rozmaite i interesujące krajoznawcze wypady, odwiedzać ciekawe kasztele i grody, podziwiać dzieła sztuki czy historię różnych miejsc. I tak na przykład, słuchając przewodnika opowiadającego o technice budowania średniowiecznego zamku, można się bardzo zdziwić. Otóż przy tej okazji dowiadujemy się, że do zaprawy w konstrukcji ogromnej warowni, przy łączeniu kamieni stanowiących jego bazę i mury używano kurzych jaj! Widzimy na własne oczy, że tak przygotowana przez budowniczych z tamtych wieków zaprawa, spaja tę piękną budowlę aż do dziś i ma się całkiem dobrze! Do tak mocnego zespolenia zaprasza nas dzisiaj autor Listu do Efezjan. Biorąc przykład z techniki konstrukcji, wyjaśnia nam, że wszelkie nasze budowanie ma się opierać na kamieniu węgielnym, na Chrystusie i tylko w ten sposób nasze wspólnoty przetrwają i będą wzrastały. Fundamentem naszej wiary są pierwsi apostołowie. Tych zadziwiających nas, mocnych świadków wiary oraz ich przekazaną dzięki sukcesji naukę zgłębiamy aż do dziś. Dobrze jest odnowić w sobie dzisiaj zapał uczenia się jej poprzez słuchanie naszych pasterzy, czytanie Słowa Bożego, katechizmu i innych klasyków duchowości chrześcijańskiej. A do czego porównać zaprawę? Możemy pomyśleć o niej jak o Duchu Świętym, który wszystko łączy, doprowadzając do końca czasów budowlę Kościoła, jego blask świętości. A średniowieczna zaprawa pokazuje jak mocne są więzy Ducha!
Psalm responsoryjny: Ps 117, 1b-2
Ten najkrótszy w Biblii psalm pomaga nam wznieść serce i wychwalać Boga w imieniu wszystkich ludzi żyjących na ziemi. Wielbimy Boga, bo jest wierny w swojej miłości względem każdego narodu. Podziwiamy różnorodność powiewających flag, paletę kultur, języków, ras oraz bogactwo wewnętrznego świata pojedynczego człowieka. Chwalimy Boga za Jego Miłość, która przekracza nas, jest dla nas punktem odniesienia, nadaje sens istnieniu pojedynczego człowieka i każdego ludu. Wysławiamy Boga za Jego przywiązanie do każdego kraju, prowadzenia go niekiedy poprzez zawiłą i złożoną historię, ale zawsze wpisaną przecież w uniwersalną historię zbawienia!
Ewangelia: J 20, 24-29
Dotyk to zmysł, za którym tęsknimy w czasie pandemii. Dotyk jest spotkaniem, bliskością. Dotykamy i jesteśmy dotykani. Dzisiaj nie możemy jak Tomasz dotknąć ran Chrystusa, ale możemy włożyć palec w rany rodziny, znajomych, sąsiadów, kolegów. Słowo potrzebuje gestu. Słowo w Chrystusie pozwala się dotknąć. Zmartwychwstały Pan uprzedza Tomasza i pozwala mu się dotknąć. To okazja, by rozczarowany wspólnotą apostoł wszedł na głębszą drogę wiary i nauczył się nowego sposobu relacji ze Zmartwychwstałym. Jesteśmy jak on zaproszeni do ciągłego powrotu do miejsca łamania chleba, właśnie we wspólnocie. Tam naprawdę rozpoznajemy Pana!
Co? Gdzie? Kiedy?
