Komentarze do czytań - Poniedziałek, IV Tydzień Wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: ks. Mateusz Oborzyński

Pierwsze czytanie: Dz 11, 1-18

Niesamowita jest Boża reżyseria. Na początku perykopy z Dziejów Apostolskich wszyscy czegoś doświadczają, a na końcu wszyscy coś rozumieją. Równolegle św. Piotr modli się w Jafie, a setnika Korneliusza nawiedza anioł. Później Korneliusz i jego domownicy uwierzyli w Ewangelię i zostali ochrzczeni, a św. Piotr pojął swoją nocną wizję: Bóg chce oczyszczenia pogan i już tego dokonał w Śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Na koniec, Kościół w Jerozolimie również przyznaje, że zbawienie w Panu Jezusie nie jest zarezerwowane tylko dla Żydów, ale dla wszystkich narodów i że sami powinni się z tego cieszyć. Z perspektywy czasu wydarzenia, często sprzeczne i niezrozumiałe, nabierają nowego znaczenia. W życiu Karola Wojtyły, św. Jana Pawła II, wszystkie koleje losu układały się i prowadziły ku papiestwu i świętości: wojna, śmierć rodziców, porzucona kariera aktorska, powołanie, kapłaństwo i biskupstwo. Kiedyś, na pytanie, czy czuł się wybrany przez Boga, odpowiedział prostolinijnie: Tak, jakoś tak. To wszystko zachęca nas, abyśmy otworzyli umysły i serca na Bożą reżyserię w naszym życiu. Łączmy fakty z naszej codzienności i dajmy się prowadzić Duchowi Świętemu. Owocem tego będzie pokój oraz radość.

Psalm responsoryjny: Ps 42, 2-3; Ps 43, 3. 4

Pan Jezus w Kazaniu na Górze przekazał błogosławieństwo: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Słowa te dobrze harmonizują z Psalmem 42. Psalmista tęskni za Bogiem, nie może bez Niego żyć, tak, jak łania nie może żyć bez wody. Poprosił on Boga, aby zesłał mu światłość i wierność. Jest w tym wielka duchowa mądrość. Światłość oznacza łaskę, która wskazuje drogę życiową i prowadzi po niej. Wierność z kolei to szczególny rodzaj łaski, która pozwala wytrwać w wierze pomimo przeciwności i znużenia. Dobrze to zrozumiał święty Augustyn, który często nauczał o łasce potrzebnej do zbawienia oraz o łasce wytrwania, bez której można się łatwo pogubić. Psalmista wybiega w przyszłość. Widzi siebie, jak z pomocą Boga wchodzi do świątyni i przystępuje do Ołtarza Pańskiego. Słowa te oznaczają nie tylko ołtarz i świątynię w dawnej Jerozolimie, ale mają również duchowe znaczenie. Święty Paweł w Liście do Hebrajczyków pisał o Świątyni w Niebie, gdzie Najwyższym Kapłanem jest sam Jezus Chrystus. Naszym celem, jako chrześcijan, jest uczestnictwo w owej Bożej liturgii, obecnie wśród znaków liturgii ziemskiej (Mszy świętej), a kiedyś, w całej pełni, w liturgii w Niebie.

Ewangelia: J 10, 1-10

W życiu człowieka wierzącego potrzebne jest kryterium prawdy, które pozwala odróżnić fałsz od rzeczywistości. Pan Jezus w Ewangelii daje nam takie kryterium – to On sam. On jest bramą owiec, która rozgranicza stan oddzielenia od Boga, czyli potępienia i stan zbawienia. Jezus–Brama pozwala również prawidłowo oceniać myśli i opinie ludzi. Kto głosi naukę sprzeczną z Ewangelią Chrystusa, ten jest złodziejem i rozbójnikiem, gdyż w ten sposób szkodzi duszom innych. Czasami, aby poznać Chrystusa, trzeba wykonać wielki duchowy wysiłek, duchową podróż. Święty Augustyn, żyjący na przełomie III i IV wieku po Chrystusie, błąkał się między różnymi światopoglądami: hedonizmem, sceptycyzmem, manicheizmem. Nigdzie jednak nie znajdował ukojenia. Dopiero doświadczenie mistyczne, jakie przeżył w 386 roku, sprawiło, że zrozumiał – Jezus Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Od tamtej pory swoje doświadczenie opisywał, wyjaśniając Pismo Święte i broniąc prawd wiary. Czynił to w zgodzie z Kościołem Katolickim. Pisał: Nie wierzyłbym Pismu Świętemu, gdyby nie przekonał mnie autorytet Kościoła. Wiedział, że Kościół to cały Chrystus (Głowa i poszczególne członki). Kto słucha Kościoła, ten również przechodzi przez Bramę Owiec.