Bez wyjątku

Poranna rosa czy świeżo zmielona kawa dostarczają przyjemnych doznań zarówno sprawiedliwym, jak też niesprawiedliwym. Potrzeba nawrócenia się dotyczy każdego. Bez wyjątku.

Jest w nas, księżach, pokusa, aby nie stawiać zbyt wysokich wymagań, cieszyć się takim stanem pobożności, jaki mamy. Przypomina mi się historia Jonasza, którego „metodą ewangelizacyjną” było przemierzanie miasta ze słowami: „Jeśli się nie nawrócicie, cała Niniwa zostanie zburzona”. Ciekaw jestem, jakich owoców dostarczyłoby takie nawoływanie w dzisiejszych czasach: pełnych relatywizmu, nihilizmu i laicyzacji. Czy taki prorok byłby „mile widziany” w swojej parafii?

Wielki Post utkany jest z różnorakich sentencji nawołujących do nawracania się. Na ile każdy z nas przejmuje się tym nawoływaniem? Tak to już jest w naszym życiu, że jeśli coś jest wartościowe – to wymaga trudu, wysiłku, poświęcenia. Wychowanie dzieci, wykształcenie, budowanie dobrych relacji, dobra i satysfakcjonująca praca, porządek w domu. Kiedy wybieramy się w Tatry, nie kupujemy trampek za pięćdziesiąt złotych, lecz inwestujemy w trapery warte kilkaset. Dzięki nim będziemy przemierzać wysokogórskie szlaki przez kilka dobrych sezonów. Jeśli zaś w doborze butów jesteśmy tak przewidywalni, to warto podobnie zainwestować w sprawy duchowe, Boże.

Nieurodzajne drzewo figowe może być symbolem człowieka, który – z różnych względów – zatrzymał się w rozwoju i przestał przynosić owoce. Pierwsza myśl: wyciąć, usunąć, pozbyć się. Może też pojawić się refleksja: dam szansę. Ale co w sytuacji, gdy to jednak wydaje się pozostawać bez sensu i szansy na powodzenie? Papież Franciszek na początku swojego pontyfikatu przypomniał prawdę znaną od wieków: Bóg nigdy nie męczy się, nie zniechęca przebaczaniem. Przypomnijmy sobie tę prawdę i my, którzy ulegamy nieraz pokusie, że Bóg nie robi wyjątków.