Muzeum, które zmienia
– O muzeum można powiedzieć, że jest dobre, jeśli nie widać w nim autorów, ale bohatera, a właściwie jego przesłanie. Scenografia jest tylko narzędziem. Przed nami egzamin: czy ludzie będą bardziej podziwiać nowoczesne rozwiązania, czy zachwycą się przesłaniem Jana Pawła II i po spotkaniu z Nim zaczną szukać w życiu czegoś więcej – mówi Barbara Kłaput.
Szczególne wrażenie wywiera „Strefa przebaczenia” ze scenografią, która opowiada o zamachu z 13 maja 1981 roku. W oszklonej części podłogi umieszczony jest – wypożyczony z Włoch – pistolet Browning HP CAL kaliber 9 mm, z którego strzelał do Jana Pawła II Ali A?ca. Ten dowód sądowy będzie można oglądać w Wadowicach przez trzy lata. Na wystawie czasowej znalazł się także garnitur ochroniarza Francesco Pazanizziego ze śladami krwi, pochodzący z prywatnych zbiorów jego synów. W sąsiedztwie znajdują się replika kuli, która ugodziła Jana Pawła II, i różaniec od Łucji Santos z Fatimy z wyhaftowanym przez nią pudełkiem.
Barbara Kłaput wskazuje sale, do których czuje specjalny sentyment. – Pierwsza to „Testament”, nazwana wcześniej roboczo: „Wstańcie, chodźmy” – opowiada. Ściany tej sali tworzy kilka tysięcy kartek z modlitwami, które ludzie kładli na grobie Jana Pawła II w Rzymie.
Druga to utrzymana w czerni „Strefa przemijania” z ażurową ścianą w formie drzewa oliwnego. – W centrum znajduje się Pismo Święte, które czytano Karolowi Wojtyle w ostatnich godzinach życia. Na stronie 350, w II Księdze Królewskiej, widnieje zanotowane ołówkiem słowo „amen”. To nie jest strefa śmierci i cierpienia. Mówi, że człowiek nigdy nie jest sam. W cierpieniu, samotności, bólu, niepowodzeniu i w chwilach ostatecznych jest z nim Chrystus, który za niego oddał życie – opowiada Barbara Kłaput.
Każdy eksponat w muzeum to odrębna historia. – Najtrudniej było pozyskać replikę karteczki, którą Jan Paweł II włożył w Ścianę Płaczu i która obecnie znajduje się w Yad Vashem. Pertraktacje ze stroną izraelską trwały kilka miesięcy – mówi Maria Budzińska. Replikę łodzi sprzed dwóch tysięcy lat znalezionej w Jeziorze Galilejskim wykonała jedna z poznańskich pracowni. Długo trwało odtworzenie kaplicy, w której Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie.
Dwa dni po otwarciu muzeum terminy zarezerwowało kilka tysięcy chętnych z kraju i z zagranicy. – Już w czasie prac wpuszczono młodzież z Wadowic. Byliśmy trochę źli, bo przeszkadzało to w pracy – wspomina Barbara Kłaput. – A potem dowiedziałam się o reakcji na wystawę jednego z gimnazjalistów. Po powrocie do domu zapytał: „Mamo, dlaczego mi o nim wcześniej nie opowiedzieliście?”. I ta mama rozpłakała się, bo rzeczywiście nie rozmawiała z synem o Janie Pawle II, chociaż był dla niej jak ojciec.
– Nie chodzi nam o przypominanie jego postaci – podkreśla Barbara Kłaput – bo jest na ten temat wystarczająco dużo pięknych albumów i książek. Marzymy, by pobyt w muzeum motywował do zmiany swojego życia. Kościół daje świętych nie po to, byśmy ich podziwiali, żebyśmy ich stawiali na pomnikach, ale byśmy szukali wzoru życia dla siebie. I to jest treść tego muzeum.
MUZEUM DOM RODZINNY OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II
w Wadowicach, ul. Kościelna 7
Rezerwacja biletów: pn.-pt. w godz. 9-13, tel. (33) 823 35 55, e-mail: rezerwacja@domjp2.pl
Godziny otwarcia: kwiecień-czerwiec: od poniedziałku do niedzieli w godz. 9-19, ostatnie wejście o 17.40; wtorek – wstęp wolny (rezerwacja biletów nie wcześniej niż 14 dni przed terminem); ostatni wtorek miesiąca – dzień techniczny. Zwiedzanie wyłącznie z przewodnikiem w grupach maksymalnie 25-osobowych.
Ceny biletów: normalny – 18 zł, ulgowy – 10 zł, rodzinny – 40 zł.
Więcej: www.domjp2.pl
 | Irena Świerdzewska |
Co? Gdzie? Kiedy?
