Alice i zdrajcy

Co najmniej od czasu filmu "Trzy dni Kondora" z Robertem Redfordem w roli głównej, nakręconym w latach 70. XX w., oglądamy w dziesiątkach filmów pojedynki funkcjonariuszy amerykańskich i brytyjskich z coraz bardziej dziwacznymi przeciwnikami. Są tam agenci sowieccy, handlarze bronią i narkotykami, szaleńcy nieokreślonej narodowości itd., którzy chcą opanować lub zniszczyć zachodnią cywilizację. Najciekawsze jednak, że w tym dziele zniszczenia wrogów pomagają dzielnie liczni zdrajcy w szeregach CIA i innych służb, pracujący dla ZSRR (obecnie Rosji) albo terrorystów.

Tak dzieje się w nowej produkcji szpiegowskiej „Tożsamość zdrajcy” z udziałem gwiazd brytyjskich i amerykańskich, gdzie dzielna agentka Alice musi w Londynie stawić czoła zamachowcom islamskim. Ten sprawnie zrealizowany przez świetnych fachowców film został misternie utkany z klisz i stereotypów, znanych doskonale z wielu klasycznych i nowszych obrazów szpiegowskich. W gruncie rzeczy nie oglądamy tu nowych pomysłów realizacyjnych. Alice, za wszelką cenę próbując dotrzeć do zleceniodawców planowanego zamachu, stale spotyka osobników, którzy pracują nie wiadomo dla kogo. Nikt właściwe nie jest tym, za kogo się podaje. Zdesperowana bohaterka musi odpowiedzieć sobie na pytania: kto kieruje siatką zamachowców i kto jest wrogą wtyczką w CIA?

Autorzy filmu tak przejęli się postępową ideologią, że z góry rozgrzeszają terrorystów islamskich, a winą obarczają białych „szaleńców” o ideologii – jak to nazywają – niemal „faszystowskiej”. Nie mogło zabraknąć śladu moskiewskiego. Kolejne filmowe pranie brudów w CIA kończy się tu potępieniem zdrajców i szacunkiem dla muzułmanów i subtelnych mułłów. Pytanie brzmi: jak długo może potrwać taka propaganda?

„Tożsamość zdrajcy” („Uniosked”), Wielka Brytania, 2016. Reżyseria: Michael Apted. Wykonawcy: Naomi Rapace, Orlando Bloom, Michael Douglas, John Malkovich, Toni Colette, Matthew Marsh i inni. Dystrybucja: Forum Film Poland