Tabernakulum Ducha Świętego

Z ks. prof. Henrykiem Witczykiem, biblistą, przewodniczącym Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II, rozmawia Radek Molenda

Już 15 kwietnia odbędzie się II Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego, rozpoczynający w Kościele w Polsce X Tydzień Biblijny. Jakie owoce przynoszą takie inicjatywy?

W świecie, który często uważa Boga za zbytecznego lub obcego, ogólnonarodowe czytanie Pisma Świętego umożliwia wielu osobom dostęp do Boga żywego, który przemawia i przekazuje nam w ten sposób swoją miłość (por. Ap 1,5). W adhortacji Verbum Domini Benedykt XVI napisał: „zachęcam wszystkich wiernych, by odkrywali na nowo osobiste i wspólnotowe spotkanie z Chrystusem, Słowem Życia, które stało się widzialne, i by stawali się Jego zwiastunami, aby dar życia Bożego – komunia – rozprzestrzeniał się coraz bardziej w całym świecie”. Dlatego organizowane są przez biblistów w każdej diecezji regularne lectio divina, szkoły słowa Bożego, serwisy biblijne na stronach internetowych, konkursy biblijne w szkołach itp. Mają one prowadzić do komunii ze zmartwychwstałym Panem, który „widzialnie i słyszalnie” został z nami pod postacią słowa Bożego, zapisanego w Piśmie Świętym abyśmy Go mogli „dotykać i kontemplować” (por. 1J 1,1-3).

Gdy chodzi o owoce – każde spotkanie ze słowem Bożym daje człowiekowi Ducha: „słowa moje są Duchem i Życiem” (J 6,68). A wspólnie przeżywane inicjatywy pomagają chrześcijanom publicznie wyznawać, że tylko Jezus, Syn Boży, przekazał nam od Ojca „słowa życia wiecznego”, które są prawdziwie Dobrą Nowiną, dającą radość i pokój (por. J 6,68; 20,19-21; 1P 1,25).
 

W roku stulecia niepodległości będziemy czytać List do Rzymian. Dlaczego tę księgę?

Jest ona Pawłową ewangelią wolności, nauczającą nas o wolności chrześcijanina. Najpierw wolności od żydowskiego rozumienia Prawa kultowego i moralnego jako drogi zbawienia, gdy św. Paweł głosi, że usprawiedliwienie „wszystkich”, Żydów i pogan, dokonuje się za darmo, tylko poprzez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (Rz 3,23n.29). Wiara w odradzającą człowieka i narody moc zmartwychwstania Chrystusa inspirowała Polaków w czasie niewoli, zawinionej ciężkimi grzechami, do trwania w miłości do Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana.

Paweł głosi Ewangelię wolności także jako tę, którą chrześcijaninowi daje Duch zmartwychwstałego Pana, według słów: „Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: »Abba, Ojcze!« (Rz 8,15)”. Jest to równocześnie Ewangelia o miłości Boga, dzięki której chrześcijanin zwycięża na co dzień wg słów, że „we wszystkim odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował” (Rz 8,37).
 

„Weźmijcie Pismo Święte” – głosi hasło Narodowego Dnia Czytania Biblii. Dlaczego na co dzień powinniśmy po nie sięgać?

Otwierając z wiarą Biblię, otwieramy tabernakulum Ducha Świętego. On jest żywą Osobą, która jako Duch Prawdy uczy nas Jezusowej Ewangelii, objawia nam Jego zwycięską Paschę jako możliwy finał naszego ziemskiego życia, umacnia nas w dawaniu świadectwa o Bogu jako Ojcu i przekonuje o zwycięstwie nad światem, grzechem i złym, jakie odnosimy dzięki wierze. Nie wystarczy przyjąć Go „raz na zawsze” w sakramencie chrztu i bierzmowania. Ten początkowy dar otwiera bezpośredni kontakt i daje szansę na wielką przygodę życia na co dzień z Jezusem. Tylko on daje nam aktywny, osobowy dostęp do Pana Jezusa – do Jego ziemskiego nauczania i działania, ale także do miłującego nas „Pasterza i Stróża dusz naszych” (1P 2,25) oraz naszego Arcykapłana, który u Ojca teraz oręduje za nami (por. Hbr 9,11.24).
 

Organizatorzy przygotowali dla wszystkich wychodzących 15 kwietnia z kościołów niespodziankę. Co to będzie?

To bardzo ważny element Narodowego Czytania Pisma Świętego – kawałek Chleba Życia w postaci dwóch tekstów. Jeden z Listu do Rzymian, drugi z Księgi Przysłów. Na karteczce, którą każdy może otrzymać, wychodząc po Mszy Świętej z kościoła, wskazane są referencje do wybranych fragmentów, które należy odczytać sobie już w domu z osobistej czy rodzinnej Biblii. Należy je – w myśl starożytnej tradycji Kościoła – rozumieć jako list Pana Boga, skierowany w tym czasie osobiście „do mnie”, niosący Jego orędzie mądrości, pocieszenia, wezwanie czy upomnienie. Jak czynili to ojcowie, tak nam otrzymane słowo od Boga winno towarzyszyć w codziennej modlitwie, w rachunku sumienia, w podejmowaniu ważnych, a nawet małych decyzji, w przeciwnościach, prześladowaniach, chorobie, cierpieniu czy zmaganiach duchowych. To niezwykle ważna forma komunii! Jak pisał św. Hieronim: „Oto prawdziwe dobro, zapewnione nam w życiu obecnym, karmić się Jego ciałem i pić Jego krew, nie tylko w Eucharystii, ale także przy czytaniu Pisma Świętego”.